Het is zes uur in de ochtend als ik wakker word van het geratel van de regen op mijn tent. De sleepsoft oordoppen die ik de avond van te voren heb ingedaan doen hun werk maar voor 50% want tegen dit kabaal is niet veel opgewassen. Mijn tent gelukkig wel, alhoewel mijn slaapzak aan het voeteneind nat is omdat de binnentent tegen mijn buitentent aankomt en mijn slaapzak tegen de binnentent.

Alleen richting Slovenië

Ik ben alleen onderweg naar Slovenië op mijn inmiddels 11 jaar oude Yamaha XT660Z Ténéré en ik proef het avontuur nu al.

Het is al heel wat jaren geleden dat ik alleen voor een langere trip onderweg ben. Normaal gesproken ga ik met nog 2 of soms 3 andere voor een lange trip op pad maar ik wilde nu weer eens alleen rijden.

Het is in veel gevallen leuker om met meerdere op pad te gaan natuurlijk maar af en toe alleen op pad kan verhelderend werken voor de geest.

Je bent natuurlijk volledig op jezelf aangewezen en er is niemand om mee te praten, maar dat laatste kan ook een zegen zijn.

 

Uitzicht op het Italiaanse deel van de Stelviopas

De eerste stop is in Cochem

De eerste die ik aandoe is de camping in Cochem. Cochem is een zeer populaire vakantieplaats en gonst ook van de toeristen.

De temperaturen lopen op tot boven de 30 graden en dat is voor motorrijden eigenlijk al te warm.

Zeker omdat je toch altijd beschermende kleding wil dragen. En die beschermende kleding draag je niet alleen vanwege een mogelijk valpartij.

Wel eens een wesp met 100 km per uur op je lijf gehad of in de mouw van je jas ? geloof maar dat het lachen je snel vergaat.

Ik zit dus altijd goed in mijn doorwaai motorkleding op mijn motorfiets hetgeen nogal eens verbaasde blikken trekt en voor opmerking zorgt.

 

Slingerend door naar Zwitserland

Blind vertrouwen in mijn eencilinder

Maar die avond in Cochem loop ik lekker op mijn sandalen in mijn korte broek naar al het gekrioel van de vele toeristen te kijken. De volgende dag gaat voor mij de trip pas echt beginnen.

Vanuit Cochem richting het zwarte woud en dan lekker richting Oostenrijk toeren. Via het Zwarte woud richting Oostenrijk is wel iets om maar het is ook de mooiste route en daar gaat het bij motorrijden om.

Je gaat namelijk niet, zoals veel mensen denken, met een motorfiets op reis om ergens snel te komen. De reis is de bestemming, niet het einddoel.

De weerberichten zijn gunstig en de temperaturen zijn hoog. Ik heb een blind vertrouwen in mijn 660cc sterke eencilinder die inmiddels 115.000 km op de teller heeft staan dus wat kan mij gebeuren.

 

De Ténéré op de Groshclokner 

Klepperende eencilinder

Het blok is nog nooit open geweest en klinkt nog uitstekend. Geen geklepper zoals dat bij de oudere eencilinders met de helft van deze stand nogal eens het geval was.

Bij oudere motorfietsen is de cilinder nog van staal gemaakt en niet van aluminium met een harde coating. De Ténéré die ik bij me heb heeft wel een aluminium cilinder met een coating van Nikasil.

De Nikasil coating is veel harder dan staal en ook veel slijtvaster. Bij de oudere motoren, vooral bij grote eencilinders, trad er speling op aan de onderkant van de zuiger. De onderkant word ook wel zuigerhemd genoemd.

Door deze speling kon de zuiger aan de onderkant iets heen en weer bewegen in de cilinder. Dit werd ook wel veroorzaakt door leibaankrachten.

 

Prachtige passen door de Italiaanse Alpen

Kantelende zuigers

Dit word ook wel het kantelen van de zuiger genoemd. Bij het kantelen van de zuiger maakt de motor een klepperend geluid en is de slijtage van de motor al begonnen.

Als er teveel speling optreed aan de onderkant van de zuiger gaat de motor vermogen verliezen en kan zelfs vastlopen.

Een revisie bij motoren als de XT600 en XT600Z Ténéré was bij 60.000 km vanzelfsprekend.

Maar bij mijn huidige motorfiets is er dus nog geen slijtage te bemerken, althans bij het motorblok niet. Langzamerhand beginnen er wel wat onderdelen te slijten aan de Ténéré maar dat is geen probleem.

 

De grens van Oostenrijk en Slovenië

47 pk met een bijzonder karakter

De schijfrem in het achterwiel slijt bijvoorbeeld opvallend snel vergeleken met de voorrem. En dat komt voornamelijk omdat ik het offroad rijden gewend ben waarbij je meer met de achterrem remt dan met de voorrem.

Maar verder is er opvallend weinig aan de hand met de Ténéré. Het is weliswaar met 47 pk geen bijzonder sterke motorfiets maar het is wel een motorfiets met een bijzonder karakter.

En dat karakter komt voornamelijk doordat het een eencilinder is. En eerlijk gezegd merk ik niet echt dat mijn eencilinder weinig pk’s heeft omdat het niet altijd om de pk’s draait bij motorrijden.

Lange stukken op de snelweg zijn goed te doen maar niet echt aantrekkelijk met de eencilinder. Hou je de snelheid op maximaal 120 km/uur dan blijkt de Ténéré een opvallend prettig te berijden motorfiets, zeker voor een eencilinder.

 

Motor vriendelijke campings in Slovenië

Zo min mogelijk asfalt

Ik vermijd sowieso zoveel mogelijk de snelwegen en probeer liever de kleinste binnendoor wegen te vinden. Het liefst ook met zo min mogelijk asfalt.

Mijn trip richting Slovenië is voor mij ook een stap terug in de tijd. In de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw heb ik meerdere keren alleen of met anderen door het Balkan gebied gereisd.

Het was het Joegoslavië van voor de Balkan oorlog en dat vond ik toen een bijzonder gebied, zonder dat ik echt veel van de geschiedenis wist.

Na de oorlogen in het gebied ben ik mij meer gaan verdiepen in de rol van president Tito en zijn strijd tegen de Nazi’s en later tegen het Sovjetblok.

 

 

Geboren in Slovenië

Josip Broz, zoals de echte naam van Tito luide vocht als Partizanen leider tegen de Nazi’s en soms tegen groepen Chetniks die af en toe met de Nazi’s collaboreerde. Tito was Communist en had daarom meer vijanden dan de Nazi’s alleen.

Na de 2ewereldoorlog wilde Stalin dat Joegoslavië als Sovjetstaat achter het ijzeren gordijn zou komen maar Tito weigerde dat. Hij gaf Joegoslavië zijn eigen identiteit en hield de verschillende staten bij elkaar.

Maar na de Dood van Tito in 1980 begon het Balkan gebied uit elkaar te vallen en woedde er verschillende oorlogen.

Van al die oorlogen is in het Slovenië van nu niets meer te merken. Slovenië, waar de oorlog niet langer dan tien dagen duurde, is een toonbeeld van orde, rust en vriendelijkheid.

 

Hoog op de Stelvio pas

Mijn 20 jaar oude doorwaai jas

Het is prachtig toeren door de uitlopers van de Alpen die tot aan de grens met Hongarije doorlopen.

De Sloveense kant is heerlijk groen waardoor de temperaturen met 30 graden Celsius nog een beetje meevallen.

Zo rijdend in mijn super doorwaai jas, zoals ik mijn 20 jaar oude motorjack noem, denk ik terug aan mijn eerste reis door Slovenië in 1980.

Ik was toen net 22 en ik maakte voor het eerst een langere motorreis richting Griekenland.

 

Prachtig toeren in Slovenië

De Ténéré heeft pas 115.000 km gereden

Het Joegoslavië van toen was zeker anders dan nu. De bevolking was over het algemeen niet vrolijk te noemen vanwege de ophanden zijnde oorlog.

De spanning tussen de bevolkingsgroepen waren toen al duidelijk te merken. Nu ik weer in Slovenië rond rij weet ik zeker dat ik volgend jaar weer een rit door het hele Balkangebied ga maken.

Griekenland, Servië, Albanië Kosovo, Kroatië, allemaal landen met een rijke historie en veel woeste natuur.

De rit naar en door Slovenië heeft mij overtuigd van het plezier dat je kan hebben door alleen op reis te gaan en van het interessante gebied dat de Balkan is. En de Ténéré ? Oh die gaat nog wel even mee, die heeft pas 115.000 km gereden.