Mijn persoonlijke soap gaat verder. Ik heb de afleveringen over Pakistan nu afgesloten en begin met India. Ik reken op een chaotisch land waar ik vooral niet in het donker moet gaat rijden en op me hoede moet zijn voor het verkeer. India hier ben ik.
Deel een: Van Goldwing naar XT500
Van Pakistan naar India
Aan de Pakistaanse kant van de grens wordt mijn Ténéré uitgebreid onderzocht. Ik moet mijn koffers helemaal uitpakken en de volledige inhoud op een grote houten tafel uitspreiden. En daarbij krijgt vooral mijn Amritsar map aandacht.
Mijn tent, mijn slaapzak en al mijn gereedschap wordt minutieus onderzocht. Anderhalf uur later kan ik mijn spullen weer inpakken. Als je langere tijd op een motorfiets onderweg bent ga je min of meer op een motorfiets wonen.
Alles krijgt zo zijn vaste plaats op je motorfiets en in je koffers waardoor je de boel met enige zorgvuldigheid moet inpakken.
Ik heb, na de uitgebreide controle, ook in het geheel geen haast met inpakken hetgeen de Pakistaanse grenswachten niet bevalt.
Als hij mij sommeert op te schieten zeg ik hem dat het zijn eigen schuld is dat het zo’n rommel is in zijn kantoor.
De gouden tempel van de Sikhs in Amritsar India
Een Ténéré met wielen van goud
De boze blik die ik daardoor van hem ontvang interesseert mij niets. Als alles ingepakt is wordt er nog driftig gestempeld in mijn paspoort en Carnet en kan ik verder naar de Indiase kant van de grens. Ik ga als eerste naar Amritsar om de gouden tempel te zien.
Aan de Indiase kant kan ik mijn koffers weer leeghalen, mijn tent en slaapzak weer uitvouwen, kortom het hele ritueel begint weer opnieuw.
Tijdens het stempelen en tekenen van Carnet en paspoort wordt er een opmerking gemaakt over mijn naam in het Carnet. In mijn Carnet staat namelijk dat ik Jan heet en in mijn paspoort heet ik Johannes.
In Iran en Pakistan heeft niemand er op gelet of er iets over gezegd. Maar nu blijkt het hier ineens op te vallen. Ik zeg dat het waarschijnlijk een tik fout is geweest en dat ik ook niet weet hoe het komt.
Een fout in mijn Carnet.
Ik heb ook geen idee waarom ik in mijn paspoort Johannes heet, ik heb daar eigenlijk nooit op gelet.
De douanier maakt er een paar worden aan vuil maar laat het uiteindelijk zo. Hier ga ik verder op mijn reis nog flink last van krijgen maar dat besef ik me dan nog niet.
Na de nodig grensformaliteiten kan ik de hele boel weer inpakken. Dat duurt natuurlijk weer te lang voor de douaniers en ik geeft hetzelfde antwoord als aan de Pakistaanse kant.
Onder het inpakken van mijn koffers vraagt een van de douane mensen nog of de wielen van de Ténéré van echt goud zijn waardoor ik onbedoeld in de lach schiet. “I wish you where right” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.
amritsar india
Eindelijk verlaat ik Pakistan
Na een paar uur van grensformaliteiten kan ik India binnen rijden hetgeen toch wel een apart gevoel geeft. Net over de grens staat een groepje mensen bier en andere alcoholische versnaperingen te verkopen.
Zowel in Iran als in Pakistan is Alcohol verboden en dus denkt men hier dat iedereen die de grens overkomt direct alcohol wil hebben.
Ik sla het aanbod af en zet rustig koers naar Amritsar omdat daar de gouden tempel van de Sikhs staat en die wil ik graag bezichtigen. Het eerste wat me in India opvalt is de drukte.
Nu was ik de Grand Trunk in Pakistan wel gewend maar in India is het toch net een beetje anders de drukte en de chaos is overweldigend en dan heb ik het nog niet over de vervuiling gehad.
De gouden tempel van de Sikhs in Amritsar
Een flesje Cola is al genoeg
Na een half uur rijden stop ik langs de kant van de weg om een flesje Coca Cola te drinken. Na bijna 2 maanden kan ik weer echte Coca Cola krijgen en daar geniet ik van. Tegelijkertijd lees ik in mijn boekje, places to visit in Amritsar.
Ik neem er een of andere krakeling bij en zit het geheel, genietend van het feit dat ik in India ben, lekker weg te werken. Na een half uurtje stap ik weer op om verder koers te zetten naar Amritsar.
Aan het drukker wordende verkeer kan ik zien dat ik in de buurt van een grotere stad kom. Als ik op een gegeven moment een afslag richting Amritsar neem wordt ik door een paar politiemensen van de weg gehaald.
Als ik aan een breed lachende Indiër mijn paspoort overhandig stelt hij mij allerlei vragen over mijn reis. Nadat ik het een en ander vertelt heb over mijn belevenissen krijg ik een hand en kan ik weer doorrijden.
Uitzicht op de gouden tempel van de Sikhs
De gouden tempel van de Sikhs
Even later rij ik door het drukke en chaotische Amritsar. Overal rondom mij zie ik te zwaar beladen vrachtwagens en diesel walmende bussen rijden.
Het is een totaal ander beeld dan de steden die ik in Pakistan bezocht heb. Zo op het eerste gezicht lijkt India meer ontwikkeld dan Pakistan maar ik ben net een dag in India dus er kan nog van alles veranderen.
Het eerste wat je in India opvalt is dat er overal mensen zijn. En ik bedoel ook echt overal. Of je je nou op de doorgaande weg begeeft of op een landweg, het stikt overal van de mensen.
ik ben nog niet zo ver India dus weet ik niet of het overal zo is maar het valt direct op.Voorzichtig baan ik mij met mijn motorfiets een weg door het drukke verkeer. Totdat ik eindelijk bij de poort van de gouden tempel sta.
Ik krijg in een afgesloten gedeelte van de tempel een slaapplek op de grond aangewezen. Ik lig op een paar matten op de grond van de tempel tussen verschillende andere reizigers.
Een eerder ongeluk met de Tenere in Spanje
De Ténéré mag de tempel in
Ik weet de tempelbeheerder ervan te overtuigen dat mijn motorfiets in de tempel moet staan omdat ik anders bang ben dat mijn Ténéré gestolen wordt.
Als ik mijn motor binnen heb en de voor de nacht benodigde spullen heb gepakt maak ik een eerste rondwandeling door de gouden tempel.
De tempel is met zijn witte marmeren muren en vloeren en gouden koepels en gebouwen een pracht om te zien.
Ik loop rondjes rond de grote vijver die zich in het midden van de tempel bevindt en waar menig Indiër zich zelf aan het wassen is. Ik weet niet veel van het Sikh geloof maar daar ga ik me nog wel in verdiepen beloof ik mijzelf.
Of ik zin heb in een duik vraagt iemand
Ik krijg nog een uitnodiging om er in te komen maar die sla ik af. Vandaag niet denk ik maar morgen wie weet. Tegen de avond verlaat ik de tempel om ergens in de stad een curry te gaan eten.
’s Avonds loop ik in de schemer weer een beetje rond in de tempel en geniet van het kleurrijke geheel van wit marmer, gouden koepels en de vriendelijk Sikhs die er rondlopen.
Mijn maag rommelt een beetje maar dat komt waarschijnlijk door de scherpe Curry denk en ik loop nog maar een rondje.
De tempel is absoluut prachtig om te zien en de mensen hier zijn vriendelijk en geïnteresseerd. India valt mij tot nu toe behoorlijk mee, op het verkeer na dan.
Slapen in de tempel in Amritsar
Die nacht slaap ik bijzonder slecht in het openlucht “guesthouse”van de gouden tempel van de Sikhs. Het slaapgedeelte is niets meer dan een stenen vloer met een muur erom heen en dus lig ik vol in de herrie van de tempelgangers.
Er slapen een stuk of 20 mensen op schuimrubber matrasjes die te smerig zijn om beet te pakken. Ik ben ondertussen wel het een en ander gewend maar dit gaat wel erg ver.
Ik leg mijn eigen kampeer matrasje op een smoezelige deken die ik ergens vind en spreid daar vervolgens mijn slaapzak op uit.
Aan de andere kant van de muur lopen de hele nacht mensen rochelend, spugend en kakelend heen en weer zodat ik van de herrie bijna niet kan slapen.
Iedereen wordt ziek in India
Tegelijkertijd beginnen mijn ingewanden onheilspellende geluiden te maken en begin ik koorts te krijgen. Ik probeer in slaap te komen maar door alle ongemakken lukt dat niet.
Langzamerhand krijg ik meer last van mijn ingewanden en op een gegeven moment kan ik niet meer blijven liggen.
Ik ruk mijn slaapzak open en sprint midden in de nacht tussen de verbaasd kijkende Pelgrims door richting de toiletten, althans wat daarvoor door moet gaan.
Ik heb geen tijd gehad om iets aan mijn voeten te doen en probeer op mijn blote voeten alle rochels die op de grond liggen te ontwijken.
Uiteindelijk bereik ik net op tijd de toiletten en leeg via alle mogelijk manieren mijn maag en ingewanden. Ik lig vervolgens 2 dagen meer dood dan levend in mijn slaapzak.
Een fruitsalade en bouillon
Een Brit die al 5 jaar door India reist ziet mij op een gegeven moment ziek in mijn slaapzak liggen en bied mij een deel van zijn zelf gemaakte fruit salade aan, hetgeen ik dankbaar accepteer. “I now wat it means to be sick in India” zegt hij.
De vriendelijk Brit raadt mij verder aan om ergens in een hotel iets van bouillon te gaan eten om mijn ingewanden tot rust te brengen. Ik eet van zijn fruitsalade en volg zijn advies op en ga ergens een heerlijk kippenbouillon nuttigen.
Na 2 dagen ziek in mijn slaapzak te hebben gelegen voel ik mij weer een stukje beter en bekijk de stad en de tempel nog een beetje.
Na 4 dagen wordt het weer tijd om verder te gaan. De volgende stop wordt New Delhi maar voor ik daar ben moet ik eerst heel wat kilometers over de Indiase Grand Trunk zien te overleven.
India is een gevaarlijk land om op een motorfiets te rijden maar alles went, zelfs India.