Italiaanse motorfietsen werden zeker in de jaren 70 en 80 geroemd om hun wegligging. Italiaanse merken als Moto Guzzi, Ducati en Laverda hadden veel van de wegligging problemen die hun Japanse concurrenten hadden al opgelost. Japanse motorfietsen stuurde in die jaren niet, dat was een bekend feit.
Italiaanse motorfietsen
Bij de meeste Japanse motorfiets fabrikanten ging het voornamelijk om het vermogen. Er was een pk race aan de gang binnen de motorfietsen industrie en dat vond Japan belangrijker.
En dat was te merken aan de Japanse motorfietsen. Veel modellen als de Suzuki GT750 of de Honda Goldwing stonden bekend om hun elastieke frames.
Het frame werk was in veel gevallen te slap door het gebruik van te dunne frames. Het slechte rij gedrag werd ook veroorzaakt door slappe vering en schokbrekers.
Japanse motorfietsen liepen qua wegligging duidelijk achter op de Europese concurrentie.
Ducati stond bekend om zijn betere wegligging
De Moto Guzzi Le mans
Voor een deel kwam dat doordat Italiaanse motorfietsen van de fabriek af al met betere en stuggere vering werden uitgerust.
De voorvering van bijvoorbeeld de Moto Guzzi Le mans was korter. en de vering was vooral stijver dan die van zijn Japanse concurrent.
Daar kwam bij dat de voorkpoten dikker waren. Door het gebruik van dikkere voorkpoten was er minder beweging in de voorvering.
De stuggere vering maakte de Italiaanse motorfietsen op de lange ritten wel minder comfortabel. Dat was in de jaren 80 de prijs die je moest betalen voor een goed sturende motor.
Een race motorfiets uit de jaren 60
Meer comfort minder wegligging
De soepeler geveerde Japanse Motorfietsen boden meer comfort. De wegligging van de Italiaanse volbloed was echter daadwerkelijk beter.
Het was echter niet alleen de stuggere vering die voor het verschil in wegligging zorgde.
Het frame van bijvoorbeeld een Laverda was vooral veel stijver. De doorsnee Honda had een minder stijf frame.
Het was niet zozeer dat er dikker materiaal gebruikt werd, de constructie was vooral beter.
Japanse merken wisten gewicht te besparen met dunnere frames maar dat ging ten koste van de wegligging.
En een stijver frame zorgt er nu eenmaal voor dat er minder beweging in de motorfiets zelf kan optreden. Hierdoor ligt de motorfiets beter op de weg.
De Honda CBX op het Wheels and Waves festival De voorvering is duidelijk aangepakt maar het frame is nog steeds te slap.
Italiaanse motorfietsen waren compacter
Italiaanse motorfietsen waren ook nog eens veel compacter gebouwd dan de Japanse motorfietsen uit die tijd.
Maar de Italiaanse motorfiets bouwers hadden nog andere zaken beter bekeken en dat ging over de accessoires.
Moto Guzzi ruste zijn sportieve Le Mans standaard uit met een klein sportief stuurkuipje dat perfect paste op de V Twin. Het kuipje was in de bekende kleuren van de Moto guzzi gespoten.
Hierdoor wist de Italiaanse motorfietsen fabrikant direct dat er niets van de stuurkwaliteiten van hun raspaard verloren ging.
Omdat Moto Guzzi zelf het stuurkuipje had ontworpen had dit geen negatieve invloed op het weggedrag van de motorfiets want daar werd natuurlijk goed over nagedacht.
Bovendien hield Moto Guzzi zo het uiterlijk van de sportieve Le mans zoals het bedoeld was.
Een Moto Guzzi cafe racer op de beurs in Utrecht
Geen koffers aan mijn Guzzi
De Le Mans was ontworpen voor de sportieve snelle motorrijder die een goed sturende motorfiets wilde.
Dus wist Moto Guzzi zeker dat niemand een kofferrek aan het Italiaanse raspaard zou monteren.
Met andere woorden, de Italiaanse motorfiets was op maat ontworpen. En wel voor sportieve motor rijder. Anders was dat met de Moto Guzzi California die meer voor de toerrijder gemaakt was.
Maar ook de Moto Guzzi California stond bekend om zijn uitmuntende weggedrag. De California 2 was de opvolger van de V 7 special die beide gemaakt waren voor de groot toerist. Later volgde de Moto Guzzi California 3.
Uitgerust met een passend windscherm, twee koffers en een groot comfortabel zadel was het de op maat gemaakte toer motorfiets.
De wegligging van deze toergigant was geheel afgestemd op het rijden met een groot windscherm en bagage.
Moderne voorvering is dikker en daardoor stijver
Op een Guzzi Le mans mocht geen koffer rek
Geen enkele motorrijder die op een sportieve Guzzi, of Laverda reed haalde het in zijn hoofd om een kofferrek aan zijn Italiaanse raspaard te monteren.
Als je wilde toeren kocht je een ander model maar je verminkte nooit je sportieve Italiaan. Ging je met je Ducati of Moto Guzzi een weekend op pad dan had je hooguit een tasje achterop.
In feite is dat nog steeds zo met uitzondering op modellen als de Multistrada of de Moto Guzzi California. Met de sportieve italiaan rij je sportief.
En dat was een van de grote verschillen met Japanse motorfietsen. Welk type Japanse motorfiets je ook in de jaren 70 en 80 kocht, het was altijd een multipurpose motorfiets waar je alle kanten mee op kon.
De CX 500 is een multi purpose motorfiets van Honda
Japan maakte multipurpose motorfietsen
Dat maakte dat de ene motorrijder een Honda 750 kocht en er een kofferset en Toerkuip op monteerde.
Een andere motorrijder maakte van dezelfde Honda 750 een racemonster met race kuip etc.
De motorfiets leek voor alles geschikt te zijn maar in werkelijkheid was dat helemaal niet zo.
Het extra gewicht aan kuipen en/of koffers maakte dat veel motorfietsen slechter bestuurbaar werden.
Een negatief effect
De verschillende soorten accessoires hadden een negatief affect op de motorfiets maar daar dachten veel berijders niet aan.
De grote verscheidenheid aan gemonteerde accessoires in combinatie met slappe frames en slechte vering maakte dat Japanse motorfiets qua wegligging ver achter liep op de Europese concurrentie.
Maar dat duurde niet lang meer want ook de Japanse motorfietsen industrie kreeg door dat de motorfiets geen eenheidsworst was.
De Japanse motorfiets werd ook langzaam maar zeker aangepast aan het individu en trad zo in de voetsporen van merken als Moto Guzzi en Benelli.
Een overzicht van de mooiste Italiaanse motorfietsen