Met 16 begon ik met bromfietsen en het was direct feest. Ik vond het heerlijk om met mijn hoofd in de wind op mijn bromfiets rond te rijden. Bromfietsen hadden een plekje in mijn hart gevonden. Motorfietsen, daar dacht ik eigenlijk nog helemaal niet aan. Ik had al moeite om mijn bromfiets rijdend te houden en motorfietsen waren veel complexer en dus lastiger om te onderhouden.
De transbiker houdt ook van auto’s
Mijn vader had natuurlijk wel een auto. Een groene Volkswagen kever stond altijd recht onder ons raam waar hij nauwlettend in de gaten werd gehouden door zijn eigenaar.
Zo ging dat in de jaren 70, er was weinig geld en een auto kocht je op afbetaling en dus hield je de heilige koe met argusogen in de gaten.
In dit tijd zag ik auto’s ook als een soort heiligdom. Niemand mocht aan de auto van mijn vader komen.
Pas op mijn 18e kreeg ik interesse in motorfietsen. Mijn eerste motorfiets kocht ik in 1978, een paar maanden voordat ik op moest komen voor militaire dienst.
Motorfietsen zijn nooit weggeweest in mijn leven
Ik keek eigenlijk nooit naar auto’s
Met een L plaat achterop reed ik braaf de route’s die ik mocht rijden en soms met mijn L plaat achter mijn kentekenplaat gedraaid reed ik waar ik niet mocht rijden.
Naar Auto’s keek ik niet zo vaak meer, mijn leven draaide van dat moment af om motorfietsen. Auto’s waren onzin vond ik.
Toen ik eindelijk mijn rijbewijs had pakte ik voor alles mijn motorfietsje, ja motorfietsje want ik reed op een niet al te grote tweecilinder, een Honda CB360. Een 360 cc tweecilinder met nog geen 40 pk.
Tijdens mijn eerste verdere trip naar Zwitserland beseft ik dat mijn 360 c’tje toch wel wat miste.
sommige auto’s zijn wel grappig.
Soms was ik jaloers op automobilisten
Op de Duitse autobaan durfde ik maximaal 120 km per uur te rijden waardoor ik continu door allerlei snelle auto’s en motorfietsen voorbij geblazen werd.
Terwijl ik zo onderweg was, was ik soms wat jaloers op de automobilisten die mij in snelle auto’s voorbij kwamen. Het waren mijn eerste transbiker momenten en ik onderdrukte ze dan ook snel.
Motorfietsen had mijn hart gestolen al kende de motorrijden wel wat ongemakken zo nu en dan. Een van die ongemakken was het weer.
Veertig jaar geleden was er natuurlijk nog geen Gore-tex en dus droeg je standaard plastic motorkleding of een vetpak om droog te blijven in de regen.
Mijn eerste motorfiets, de Honda CB 360
Als motorrijder werd je zeiknat
Doorwaai jassen bestonden ook nog niet. Als motorrijder werd je of zeiknat door een regenbui of je kookte in je pak als de zon scheen.
De ongemakken wonnen het echter nooit van het genot van het sturen over slingerende bergwegen.
Stond je echter tijdens een regenbui langs de weg te worstelen om een regenoverval over je motorpak aan te trekken kon je het motorrijden wel eens vervloeken.
Er ontstond soms een klein vonkje van jaloezie als er auto’s langs reden zonder zich iets van de regen aan te trekken.
Een auto met een daktent, is ook erg leuk
Auto’s kunnen ook leuk zijn
De gedachte aan een auto verdrong ik.
Je verlangde echter nooit echt naar een droge warme auto, of je verdrong de gedachte gewoon. Motorrijden zat je in het bloed en dat bleef zo.
Mijn eerste langere motortrip naar Zwitserland was er ook een met ongemakken. Ik had wat bagage maar geen goeie bagage mogelijkheden.
Ik propte wat zaken in een goedkope sporttas en bond het hele zaakje op mijn zelf gemonteerde bagagerek.
De hele manier van reizen was en is eigenlijk heel primitief maar het blijft de heerlijkste manier van reizen.
Met de Africa Twin op avontuur.
Vertrekken naar verre bestemmingen
Op je motorfiets stappen en vertrekken naar verre bestemmingen. Het materiaal wat ik nu, ruim veertig jaar later, gebruik is natuurlijk veel beter maar het principe blijft hetzelfde. Motorfietsen staan garant voor avontuur.
Met motorrijden geef je je over aan de elementen. Als de zon schijnt heb je plezier en als het regent wordt je nat en koud.
De motorfiets is en blijft een spartaans vervoersmiddel maar wel het meest avontuurlijke.
Er gaat niets boven een avontuurlijke rit met een motorfiets.
Auto’s horen er ook bij.
Ik heb ondertussen ook een auto en ik moet zeggen dat ik autorijden ook best leuk vind en soms…..heel soms net iets leuker maar dat is dan met slecht weer.
Motorrijden blijft nummer een maar met een auto op stap gaan kan ook heel leuk zijn. Mijn Dacia met daktent zorgt ook voor het nodige avontuurlijke gevoel.
Ik ben nu dus een beetje een trans biker geworden. Ik stap nog steeds graag op mijn motorfiets maar de auto lonkt ook zo nu en dan.