Als kersverse motorrijder ergens aan het einde van de jaren 70 van de vorige eeuw wist ik nog niet veel van motorfietsen af. Of eerlijker, ik wist er helemaal niets van af. Ik kocht een nieuwe motorfiets om precies dezelfde reden. En ik wilde een probleemloze motorfiets waar ik niets aan hoefde te doen. Tja we moeten allemaal ergens beginnen natuurlijk.
De karakterloze motorfiets
De motorfiets van mijn keuze moest natuurlijk ook bij mijn portemonnee passen. Ik kon een bedrag van rond de 4.000 gulden missen en daar koos ik een motorfiets bij.
Zo kwam het dat mijn eerste motorfiets een 360cc tweecilinder werd met ongeveer 34 pk. Voldoende vermogen om lekker vooruit te komen maar niet echt indrukwekkend.
Ik was natuurlijk zo trots als maar kon op mijn motorfiets. Eindelijk van de bromfietsen af en op een echte motorfiets. In het begin kon ik alleen in mijn eigen woonplaats rond toeren want ik had een proefrijbewijs.
Ik zocht met mijn nieuwe 360 cc tweecilinder ook wat plaatsen op waar motorrijders nogal eens samenkwamen. Er bij de boulevard bij Kijkduin of bij de lokale koffieshop waar motorrijders nog wel eens verzamelde.
Liever een karaktervolle Ducati dan een perfecte Japanner ?
Grappen over mijn L-plaat
Ik wilde mij onder alle andere motorrijders voegen, want ik hoorde erbij vond ik. Ik beschouwde alle andere motorrijders al snel als mijn vrienden of liever gezegd mijn familie.
En daar gebeurde het toen ik mijn kleine lichte tweecilindertje tussen de 750 en 1000cc kanonnen parkeerde.
Natuurlijk hoorde ik erbij want ik had een motorfiets maar er werd daar iets gezegd waar ik nu, 40 jaar later, nog steeds af en toe over nadenk.
Ik parkeerde mijn Japanse tweecilinder op een dag tussen twee Laverda’s en een Honda 750. Gewoon omdat ik er bij wilde horen. Er werden wel wat grappen gemaakt over mijn L plaat achterop maar dat hinderde niet.
De r1200 GS wordt door sommige motorrijders als karakterloze motorfiets neergezet.
Italiaans of Japans ?
Er vond op dat moment een discussie plaats over Italiaanse of motorfietsen beter waren dan Japanse motorfietsen. Ik had er nog geen mening over want zoveel verstand had ik er nog niet van.
Tijdens de discussie zei een eigenaar van een Italiaanse motorfiets het volgende. “Japanse motorfietsen zijn voornamelijk karakterloos “
De opmerking kwam als een verrassing want in mijn beleving kan een motorfiets helemaal geen karakter hebben, of had ik het mis.
Persoonlijk zie ik Japanse motorfietsen als de meest perfecte machines, samen met BMW in veel gevallen.
Een aparte kijk op een ogenschijnlijk perfecte CB1300
Kan je een motorfiets opvoeden ?
Want wat is nou eigenlijk karakter ? Op het sociale kennis platform Ensie wordt daar het volgende over gezegd.
“Het karakter is het geheel van persoonskenmerken, die zowel erfelijk zijn bepaald als aangeleerd. Het betreft een combinatie van vaste innerlijke eigenschappen en de invloed die de omgeving op iemand heeft. Opvoeding speelt hierbij een belangrijke rol.” Ensie social kennisplatform
Een karakter is dus in feite een persoonskenmerk die erfelijk kan zijn of kan zijn of in de loop der jaren is ontstaan. Anderen hebben het bij een motorfiets met karakter over motoren met veel koppel.
Karakter kan dus een deel van de opvoeding zijn want opvoeding geeft aan hoe een mens later functioneert.
Een karaktervolle woning in het noorden van Frankrijk
Een huis met een ziel
Een andere mooie quote van iemand luidt : ” karakter is misschien het onvolmaakte op een charmante manier “
Het is een quote van iemand die in mijn ogen op een perfecte manier oude huisjes in Frankrijk restaureert. Huisjes met een ziel zegt hij zelf.
Oké, voor zover is er duidelijkheid over het fenomeen karakter maar hoe pas je dat nou bij motorfietsen toe. Want een motorfiets bestaat voor 90 procent uit metaal en wordt in een fabriek in elkaar gezet.
En opvoeden hoort ook niet bij een motorfiets want dat doe je eigenlijk niet. Of kan je de inrij periode als opvoeden beschouwen ?
Is de GL1000 een karakterloze motorfiets ?
Van twee naar viercilinder
Uiteraard liet ik niet merken dat ik niet goed begreep wat er met karakter bedoeld werd maar het zette mij aan het denken.
Persoonlijk verwacht ik van een motorfiets dat hij, of zij altijd start als ik dat wil. Gewoon op dat knopje drukken en starten.
En natuurlijk wil ik met een motorfiets lekker door een bocht kunnen gaan zonder problemen. Kortom een motorfiets moet in mijn beleving altijd doen wat ik wil.
Maar bij motorfietsen met karakter schijnt dat anders in elkaar te zitten. Mijn tweecilinder Honda werd na het behalen van mijn echter rijbewijs al snel ingeruild.
Een visie uit de Facebook groep de motorrijder
Mijn karakterloze motorfiets starte altijd
Ik wilde een snellere motorfiets en dat werd een Honda 550 four, een karakterloze viercilinder dus. Maar de Honda startte altijd ondanks of misschien dankzij het gebrek aan karakter.
De viercilinder beviel mij uitstekend, want ik hield van viercilinders en dus meer motorvermogen en betere wegligging alleen het gebrek aan karakter bleef aan mij knagen.
Want wat is nou karakter bij een stuk techniek als een motorfiets en kunnen auto’s vliegtuigen, boten en boormachines dan ook karakter hebben ?
Uiteindelijk is het 40 jaar later en rij ik nog steeds op motorfietsen rond alleen geen viercilinders meer.
Met dank aan de Facebook groep de motorrijder
Van GL1000 naar XT500
Tegenwoordig rij ik voornamelijk op eencilinders en dat doe ik omdat mij dat beter bevalt dan viercilinders. Ik ruilde ooit mijn 1000cc Goldwing in voor een Yamaha XT500, gekker kan je het niet verzinnen nietwaar
Die 1000cc Goldwing was de ultieme superbike in de jaren 80 maar had wel zo zijn problemen. Zo was er het een en ander mis met de wegligging en het gebrek aan grondspeling van de eerste Goldwing.
De ontsteking moest ook regelmatig gesteld worden vanwege de onhandige constructie hiervan.
Of was dat soms ook allemaal karakter ? Geen idee, een deel van dat karakter (de problemen met de ontsteking) heb ik in ieder geval weg gekregen door een elektronische ontsteking te monteren.
Is de Suzuki V-strom een karakterloze 2 cilinder motor
start een karakterloze motorfiets altijd ?
Maar nu ga ik er vanuit dat alles wat niet optimaal functioneert aan een motorfiets automatisch ook karakter is en of dat zo is weet ik niet.
Want mij bij de XT500 opviel was dat ik ondanks het veel mindere motorvermogen veel meer plezier had in het motorrijden.
De eencilinder moest aangetrapt worden en daar moest je in het begin mee om leren gaan. Trapte je verkeerd, dan trapte de XT500 terug en hard ook.
Kon je het terugtrappen van de motorfiets bij een foute startpoging dan als karakter beschouwen ? Ik vroeg het aan andere XT500 liefhebbers en die beaamde mijn aanduiding van karakter.
Karaktervol of gewoon oud en onvolmaakt
Moeilijk starten is dus karakter
Aha dacht ik dus als een motorfiets niet makkelijk te starten is, dan is dat een deel van het karakter. Maar de XT500 had meer van die eigenschappen die je als karakter kan bestempelen.
De Een XT500 is de meest eenvoudige motorfiets die ik tot nu heb gereden. Er zaten nog geen balansassen in, hij had twee kleppen en een enkele carburateur. Dat gebrek aan balansassen maakte dat de hele motorfiets nou niet echt trillingvrij reed.
Want bij flink gas geven voelde je de zuiger letterlijk heftig op en neer bewegen. Alles trilde aan de XT500 maar vervelend werd het nooit, karakter ?
Stilstaand voor een rood stoplicht stond het voorwiel te dansen als een gek ook weer bij gebrek aan balans assen en soms sloeg de motor gewoon af, zomaar zonder reden.
De XT500 zou karakter hebben vanwege zijn nukken
34 pk was voor mij voldoende
De XT liet zich soms van zijn minder vriendelijke kant zien, door af en toe om onverklaarbare redenen niet te willen starten, karakter ?
Hm, het kan want ondanks de nukken van de kleine eencilinder wilde ik niets anders meer.
De 34 pk die het motorblok leverde was voor mij voldoende. Ik paste mijn manier van reizen aan door minder of geen snelweg meer te rijden.
Tja je kan zeggen dat de XT500 karakter had maar toch blijft het vreemd om aan te geven dat een stuk techniek karakter heeft.
Later kocht ik een XT600 die, volgens “kenners” een stuk minder karakter had. Maar voor mij had de XT600 dat wel.
Ik heb de vraag in de Facebook groep de motorrijder gesteld en daar kwamen leuke antwoorden op die ik even wil tonen.
Uit de Facebook groep de motorrijder
Een tweecilinder zonder karakter
Het blijkt inderdaad dat veel motorrijders de nukken van een motorfiets als karakter aanduiden.
Het zijn de verschillende eigenschappen waar je aan gewend raakt zoals je dat bij je levenspartner hebt.
Mijn man, vriend vriendin heeft soms vervelende karakter eigenschappen maar toch hou ik van hem/haar. Ja zo zou het kunnen zijn.
Mijn huidige motorfiets is een XT660Z Tenere. Een zo goed als probleemloze eencilinder motorfiets.
Volgens andere motorrijders had mijn CB360 geen karakter
Wie wil er nou karakterloos zijn
Vier kleppen en elektronische brandstof injectie en natuurlijk een uitstekend uitgebalanceerd motorblok. Karakterloos of toch niet ?
Ik vroeg een vriend mij, die recentelijk een ongeval heeft gehad met zo’n zelfde XT660Z Tenere of hij nu over gaat stappen op de aankomende Tenere 700. Nee was het antwoord, zo’n tweecilinder heeft geen karakter.
Zo zie je maar weer, karakter is heel persoonlijk en niet iedereen ziet hetzelfde als karakter.
Wat karakter in een machine als een motorfiets dan ook in mag houden het speelt een belangrijke rol in de beleving van het motorrijden. Want wie wil er nou karakterloos zijn ?
Motorrijden gaat vooral over het plezier in het rijden over weergaloos mooie wegen of je nou een motorfiets met karakter hebt of niet. Motorrijden doe je het liefst over wegen met….karakter ?