Diversiteit is op het moment een van de meest besproken onderwerpen in de westerse wereld. Als burger moeten we leren accepteren dat niet iedereen hetzelfde is. Niet iedereen ziet de wereld of zichzelf op dezelfde manier en dat is natuurlijk iedereens recht. Diversiteit bestaat ook onder motorrijders maar dan op een iets andere manier. Geen motorrijder is hetzelfde en dat is allang geaccepteerd onder motorrijders tenminste.

Motorrijders zijn ook divers

Motorrijders zijn bonkige kerels met lange baarden een eeuwige dreigende blik in de ogen en ze zijn voornamelijk ongemanierd.

Motorrijders hebben ook altijd zwart leren pakken aan, rijden op ronkende Harley Davidsons en drinken alleen maar bier. Het is een beetje zoals niet motorrijders tegen motorrijders aan kijken.

Het generaliserende beeld dat veel mensen hebben bij motorrijders gaat heel ver en dat kan soms voor irritaties zorgen.

Het is ook een beetje het beeld wat de media soms neerzet als het over motorfietsen gaat. Het is een beeld wat eigenlijk nooit klopt. Motorrijders zijn net zo divers als niet motorrijders.

 

Zelfbouw retro cruiser op Wheels and Waves.

Genoeg keuze in motorfietsen

Dat zie je alleen al in de keuze in motorfietsen. Je hebt veel verschillende soorten motorfietsen en de keus van de soort motorfiets zegt veel over de berijder.

Rij je op een sportmotorfiets zoals de Yamaha R6 of de R1 of een Yamaha MT10 dan heb je vaak te maken met iemand die voornamelijk korte snelle ritten maakt.

Een dergelijke supersport motorfiets is niet echt geschikt om lang achter elkaar met bagage achterop onder weg te zijn. De zit is te sportief en dat hou je op de lange ritten niet makkelijk vol.

Gaat iemands voorkeur uit naar een toermotorfiets zoals de GL1800 van Honda, de Yamaha FJ1300 of de R1250 RT van BMW dan heb je vaak te maken met lange afstandsrijders die van een beetje luxe houden.

 

Niet iedereen houdt van Harley Davidson maar niemand zeurt er over. 

Verschillen in motorbeleving

En dan zijn er natuurlijk de mensen die hun al of niet zelf gebouwde Caferacers, Scramblers of choppers  af en toe pakken om een korte toertocht te maken of te flaneren langs een zonnige boulevard.

Vervolgens heb je de adventure rijders. Motorrijders die het liefst op een motorfiets rijden waar je de meer avontuurlijke trips mee kan maken, waarbij je het onverharde niet schuwt.

Of je hebt de offroad puristen die het liefs alleen daar rijden waar het eigenlijk niet kan. Zo zit het ook met de voorkeur in kleding.

De meeste motorrijders weten wel dat beschermende kleding altijd belangrijk is als je op een motorfiets rijdt maar of dat leer is of iets anders dat is ook iedereens eigen keuze.

 

Het gaat om de motorfiets en niet om de mens

Motorrijders hebben een Ding gemeen

Vanzelfsprekend zijn er wel discussies over welke soort kleding beter is maar onderscheid in wie wat draagt wordt er nooit gemaakt.

Genoeg verschil in opvatting over motorrijden maar iedereen respecteert elkaars keuze. En dat geld ook voor de keuzes die men in het privé leven maakt.

Of iemand homo of hetero seksueel is of iets anders daar wordt eigenlijk niet of nauwelijks over gesproken. Het is de motorfiets die telt en niet iemands seksuele voorkeur.

Natuurlijk is het een en ander bespreekbaar maar waarom zou je dat doen ? Wie is er geïnteresseerd in mijn seksuele voorkeur of in mijn wensen om een man of een vrouw te zijn ?

 

Een eencilinder offroad is een persoonlijke keuze maar je hoort bij de bikersfamilie.

Motorrijders in alle soorten en maten

Motorrijden is overigens niet alleen voor de blanke westerse man bedoeld. Wat dat betreft is er genoeg diversiteit onder motorrijders.

Zowel blanke als niet blanke mannen en vrouwen en alles wat daar tussen in zit genieten op hun eigen manier van hun tweewielers.

Onderlinge strijd, haat of afgunst onder motorrijders bestaat eigenlijk niet iedereen is vrij en iedereen groet elkaar op de weg. Motorrijden is daarom misschien wel de meest pure passie die er bestaat.

En die vrijheid in het genieten van de passie van het motorrijden is datgenen wat voor het vrijheidsgevoel zorgt. Onderling dringen motorrijders hun voorkeur voor merk of type motorfiets niet op.

 

De Kawasaki W800 voor de liefhebbers van klassiek ogende motorfietsen

Diversiteit in overvloed en zonder opdringen

Huidskleur, afkomst of religie zijn niet van belang en het belangrijkste is dat niemand iemand zijn overtuiging opdringt aan een ander.

Het leuke is dat alles lekker door elkaar gaat op festivals als Wheels and Waves en het Bikes and Boards gebeuren in Zandvoort.

En dat is wel iets anders dan wat we de laatste tijd in de media horen. Iedereen die een beetje anders is of wil zijn vraagt om aandacht.

Een man die een jurk aan wil trekken en het liefst op hoge hakken loopt moet volop in het nieuws komen, want iedereen moet het zien en er wat van vinden.

Een man die perse met nagellak op achter de kassa bij de Jumbo wil zitten komt volop in het nieuws want we willen aandacht. Het is een vorm van exhibitionisme.

 

Of je nou van racers houdt…

Inclusie is het nieuwe modewoord.

Voel je je als man vrouw of al vrouw man of voel je je geen man of vrouw, dan kom je in het nieuws.

Persoonlijk vind ik het prima dat iemand zich anders voelt dan de rest maar moet het nu echt aan iedereen opgedrongen worden ?

Is het nou echt nodig dat iedere Narcist in het nieuws komt met een ,kijk mij eens anders zijn boodschap ?

Advies bureaus en expertisebureaus die zien dat er geld te verdienen valt aan het diversiteits denken schieten als paddenstoelen uit de grond.

Inclusiviteit is de boodschap, en er valt vooral geld aan te verdienen en termen als topdown inclusiviteits management zijn de holle termen die gebruikt worden.

 

Of van scramblers, bikers behoren allemaal tot dezelfde familie

Als motorrijder wijk je ook een beetje af

Je schijnt echter alleen mee te tellen als je je extravagant kleedt of uitdost en natuurlijk mag je je extravagant kleden maar omdat nou constant in de media langs te zien komen.

Als ik me als motorrijder onder niet motorrijders begeef bij bijvoorbeeld collega’s die niets met motorrijden hebben ervaar ik ook wel eens onbegrip en vijandigheid.

Het is niet anders, als motorrijder wijk ik enigszins af van mijn “normale” collega’s die iedere dag in hun auto naar het werk gaan.

Misschien wordt het tijd dat dit ook eens bespreekbaar maken, als motorrijder hoor je erbij, ook dat is inclusie.