Ik was aan deze reis begonnen met de bedoeling alles met de motorfiets te doen. Dat er wat uitdagingen op mijn weg zouden zitten had ik wel verwacht maar ik wilde alles rijdend doen. Er bleek een groot obstakel te zijn en dat was Myanmar.
Deel 1: van Goldwing naar XT500
Kathmandu komt in zicht
Na 5 dagen raften kom ik weer terug in Pokhara en blijf ik nog een dag of twee een beetje relaxen voor ik verder ga met mijn reis. Ik lees een tijdje in een boekje dat gaat over de geschiedenis van Nepal.
Het boekje heet Nepal facts en ik haal er een hoop informatie uit. Ik leer zo dingen over het land die ik nog niet wist.
Pokhara is een uitstekende plek om verder na te denken over je reisplannen.
De kosten vallen erg mee
Nepal is prachtig maar ik wil verder reizen. Mijn tijd is niet oneindig en mijn portemonnee ook niet alhoewel ik niet echt veel geld uitgeef.
De kosten van mijn reis vallen tot nu toe nog steeds erg mee. Ik geef ongeveer 250 dollar per maand uit aan eten, overnachtingen en benzine.
Ik vind bovendien een kleine garage waar mijn los zittende voetsteun gerepareerd kan worden.
Het repareren gaat op zijn Nepalees. Er wordt met flink veel kracht een nieuwe bout in het frame gedraaid en mijn voetsteun zit weer vast.
Straatbeeld in Kathmandu
De rit door Nepal wordt voortgezet
Uiteindelijk zit de boel goed vast en kan ik mijn reis vervolgen richting Kathmandu zonder de ergernis van een losse voetsteun.
De rit van Pokhara is er weer een vol potholes in de weg. Ik ben blij dat mijn voetsteunen nu weer goed vastzitten zodat ik zonder problemen verder kan.
Kathmandu is een grote stad met veel verkeer en luchtvervuiling. De stad is gelijk een afsluiting van het eerste deel van mijn reis, Azië ligt nu voor een groot deel achter mij.
Ik moet vanaf hier een weg zien te vinden die mij in Zuid oost Azië brengt en dat kan met eigen vervoer lastig worden.
Ik weet dat het vrijwel onmogelijk is om door Myanmar te reizen, zeker als je dit op je eigen motorfiets wil doen.
Het beroemde Durbarplein in Kathmandu
Hotels in Nepal Kathmandu
Ik boek een hotel in het centrum van de stad, en gebruik mijn tijd om na te denken over hoe ik nu verder moet.
Het land dat tussen Thailand en Nepal ligt gaat een probleem vormen. Tenzij ik het compleet negeer en bereid ben even flink wat geld uit te geven.
ik neem contact op met de ambassade van Myanmar en probeer een doorreis visum voor elkaar te krijgen.
Het oude Birma blijft gesloten
Maar wat ik ook probeer ik krijg geen medewerking. Ook als ik aangeef dat ik met openbaar vervoer door het Myanmar wil. helpt niet.
En dat ik de motorfiets apart naar Thailand laat vliegen mag ook niet baten.
Het is eigenlijk maar goed ook dat dit laatste niet gaat lukken. Als ik terug denk aan de Amerikaan die zoveel problemen heeft gehad in India doordat hij apart van zijn motorfiets reisde.
Maar daar denk ik op dat moment niet over na, ik wil hoe dan ook verder met mijn reis.
Door Tibet naar China is ook geen optie
Ik doe ook een poging bij de ambassadeur van China om te kijken of ik via Tibet en China verder kan komen maar ook dat wil niet lukken.
Zo ben ik een paar dagen bezig met verschillende pogingen om per motor vanuit Nepal verder te kunnen komen maar ik heb geen succes.
Ik gebruik mijn tijd ook om het prachtige Kathmandu te bekijken met zijn vele tempels, kleurrijke bevolking en mysterieuze achteraf straatjes.
Ik geniet van heerlijke ontbijtjes op prachtige plekjes die uitzicht over de stad bieden.
Ik maak deze reis in de tijd dat digitale fotografie nog even weg is en dus moet ik mijn dia’s laten ontwikkelen.
Een vrouw op een tempel in Kathamandu
Een kleurrijke mystieke stad
Overal in Kathmandu kan je terecht voor het laten ontwikkelen van je foto’s. Ik weet niet of ik de verschillende foto winkeltjes kan vertrouwen maar ik neem de gok.
Ik stuur mijn ontwikkelde dia’s en de verschillende souvenirs die ik in Kathmandu heb aangeschaft naar Nederland.
Ik neem een behoorlijk risico als ik mijn dia’s per Nepalese post verstuur maar bij me houden is ook geen optie.
Ik maak lange stadswandelingen en bekijk de stad. ’s Avonds eet ik in de verschillende eethuisjes die de stad rijk is en maak kennis met Nepalees bier.
Het is genieten in de kleurrijke en enigszins mystieke stad maar een doordocht naar Thailand, wat mijn volgend bestemming is, heb ik nog niet kunnen regelen.
Samen met je motorfiets het vliegtuig in
Er is wel een manier maar dat is de dure manier. Dat is namelijk met motorfiets en al vliegen richten Bangkok en vanaf daar verder rijden.
Terwijl ik zo nadenk over het verder gaan met een vliegtuig spreek ik een jonge Duitse vrouw.
De vrouw heeft voor een 4 weekse trip door India en Nepal haar BMW over laten vliegen naar New Dehli.
Als je een motorfiets per vliegtuig wil kunnen vervoeren moet je een kist maken waar de motorfiets in past.
Iedere centimeter kost geld
De motorfiets moet dan gedeeltelijk uit elkaar gehaald worden om de ruimte die het geheel in beslag neemt zo klein mogelijk te houden.
Want iedere centimeter die een kist groter is kost je meer geld. Je doet er dus alles aan om de kist van je motorfiets zo klein mogelijk te houden.
De vrouw verteld dat ze het voorwiel uit haar BMW heeft gehaald en het stuur had gedemonteerd en zo de motorfiets in een krat heeft laten zetten.
Een straatje in Kathmandu
Een kromme voorvork en veel ellende
Toen de Duitse in India haar BMW in ontvangst wilde nemen zag ze dat de krat waar de motor in zat zo neer gezet was dat de gehele motorfiets op de voorvork steunde.
Het volledige gewicht van de BMW drukte op de voorvork die daardoor verbogen werd. De motorfiets was niet meer te besturen en ze moest na een week haar trip afbreken.
Als ik dit verhaal hoor krijg ik ook mijn twijfels over het vervoer met een vliegtuig maar er lijkt niet veel anders op te zitten.
Na nog een aantal telefoontjes naar verschillende ambassades om toch zelfstandig met de Ténéré door hetzij China, hetzij Myanmar te rijden gaf ik het op.
Niet door Myanmar
Bij een lokaal reisbureau bespreek ik een ticket bij Thai-air voor mij en de Ténéré. Het ticket voor mij en de motorfiets zijn binnen korte tijd geregeld.
Ik betaal 250 dollar voor een ticket voor mijzelf en bedenk me dat ik voor dat geld een maand kan reizen. Voor de motorfiets betaal ik hetzelfde.
Ik moet de motorfiets laten in kratten. Het in kratten van de Tenere is nog een apart ritueel maar daar kom ik later op terug.
Het is voor het eerste tijdens deze trip dat ik mij niet per motor vervoer. Ik heb echter geen andere keus.
Ik krijg het allemaal voor elkaar
Wat het geheel nog vervelender maakt is dat ik niet naar Changmai, in noord Thailand, kan vliegen om van daar mijn reis voort zetten.
Mijn idee was om zoveel mogelijk, zo niet alles, met de motorfiets te doen. Door de starre houding van de Ambassade van Myanmar is dit echter niet mogelijk.
Ik kan alleen maar een vlucht naar de Thaise hoofdstad Bangkok boeken. Het is niet precies zo als ik het had verwacht allemaal maar ik kom wel verder.