De concurrentie liet het pk geweld van Kawasaki niet zomaar over zich heen komen. Honda, Yamaha en Suzuki stonden klaar om Kawasaki op zijn minst te evenaren in de race naar zoveel mogelijk vermogen. De politiek keek lijdzaam toe en leek zijn grip op de motorfiets en zijn berijders te verliezen.
De Honda CBX of de Bol d’Or
Kawasaki was niet de enige Japanse motorfietsen fabrikant die groot begon te denken. Andere Japanse merken zoals Honda, Suzuki en Yamaha gingen mee doen met de pk race.
De Europese motorfabrikanten bekeken de Japans pk race met aandacht maar deden nog niet mee.
Motorfietsen moesten groter sterker en vooral sneller worden. De Kawasaki 1300 had duidelijk de trent gezet en de PK race weer aangewakkerd.
Honda, die al eerder met de 1000cc Goldwing op de proppen kwam. Honda liet zien niet bang te zijn voor de publieke opinie als het om vermogen en motorfietsen ging.
De Goldwing werd meer als toermotor gepresenteerd.
De Goldwing was niet de echte superbike
Maar de Goldwing was niet de superbike waar iedereen op zat te wachten. De 1000 cc viercilinder had dan wel bijna 100 pk maar was toch wat log en tam.
De Goldwing werd in eerste instantie goed ontvangen maar was duidelijk niet ontworpen voor sportief gebruikt.
Het gebrek aan grondspeling van de boxer zorgde voor veel twijfel bij de fans van Honda. Behalve het gebrek aan grondspeling was er het probleem van een te slap frame.
De Honda kon daardoor soms onvoorspelbaar reageren in snelle bochten. Op snelle rechte stukken kon de GL1000 soms levensgevaarlijk zijn.
Want kon je met de GL100 wel snellen bochten nemen ? En was de Wing, zoals hij liefkozende door de echte fans werd genoemd niet te zwaar?
Sommige motorrijders wilde een sportieve Goldwing
Honda had een ander publiek voor ogen
Honda had duidelijk een ander publiek voor ogen met de Goldwing. De ietwat logge viercilinder boxer had wel een betrouwbaar motorblok. Een blok dat veel vermogen en koppel leverde.
Maar de mensen die een sportieve goed sturende motorfiets zochten in de Goldwing kwamen bedrogen uit. De GL1000 miste duidelijk de wegligging voor het snelle bochtenwerk.
De zware viercilinder leende zich echter niet voor het sportieve werk. De motorfiets was te zwaar en te log. De wegligging was duidelijk niet voldoende voor het snelle werk.
De echte snelle motorfietsen van Honda moesten nog komen. Honda zou menigeen verbazen met zijn nieuwste telg.
Want Honda kwam in 1978 met zijn 6 cilinder lijnmotor op de markt.
De XS 1100 van Yamaha
Een zescilinder met 105 pk
De CBX, zoals de motorfiets eenvoudig werd genoemd had een 1050cc zescilinder motorblok die 105 pk leverde.
Het ontwerp van de zescilinder was revolutionair voor die tijd. Zo werden, om het motorblok enigszins in breedte te beperken, de dynamo en ontsteking achter de cilinders gepositioneerd.
Dit in de plaats van aan de zijkant van het carter. De CBX had met zijn zes cilinders al een breed motorblok dus en dus was een andere techniek nodig.
De Honda CBX was zijn tijd vooruit met zijn zescilinder met dubbele bovenliggende nokkenas. De zescilinder had zijn eigen Honda CBX 1000 sound en werd daar beroemd om.
Honda had duidelijk nagedacht over het ontwerp van het motorblok maar minder over de rest van de motorfiets.
Honda CBX cafe racer
Geventileerde schijven en een andere kleur
Zo waren de eerste modellen nog uitgerust met stereo schokdempers achter en een wat iele voorvork. De toegepaste vering droeg niet echt bij aan de stabiliteit van de CBX honda.
De nogal dunne voorvering maakte de CBX bij hoge snelheden onstabiel. Veel fans van de CBX namen dit voor lief en sleutelde veel zelf aan de zescilinder.
Ook het frame en de achterbrug van de zescilinder leken niet berekend op de krachten en het gewicht (272 kg) van de CBX.
De pers was echter lovend over Honda’s zescilinder maar de consument dacht er duidelijk anders over.
De consument verwachtte een motorfiets die af was. En af was de zes cilinder zeker niet, zeker de eerste series niet.
Commercieel was de Honda CBX geen succes
De CBX1000 was niet echt een commercieel succes. Het leek er dan ook op dat de CBX was gemaakt om anderen redenen Die reden was dat Honda aan de concurrentie wilde laten zien mee te kunnen doen met de PK race.
In 1983 werd het ontwerp van de zescilinder krachtpatser op bepaalde punten herzien en verbeterd.
De Honda kreeg een Pro-link monoshock achter, met lucht verstelbare voorvork en geventileerde schijfremmen.
In 1982 werd de kleurstelling van de CBX nog eens herzien en dat was ook het laatste wat er aan de CBX gewijzigd werd. 1982 was ook het laatste jaar dat zescilinder gemaakt werd.
De Honda Bol d’Or zoals hij er fabriek af uitzag
De Honda CBX kreeg een klein broertje
De Honda Bol d’or, het kleinere broertje van de CBX, was een langer leven beschoren.
De Bol d’or, die in 1979 op de markt kwam, was een 900 cc 4 cilinder motorfiets met dubbele bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cilinder.
De eerste rijwind gekoelde serie was genoemd naar de Franse endurance races die in Frankrijk worden gereden. De Bol d’or werd tot 1983 gemaakt als een 900cc machine.
In 1983 werd de Bol d’or uitgerust met een 1100cc motorblok. De Bol d’or en de CBX introduceerde ook een geheel nieuwe lijn bij de Honda motorfietsen.
De Bol d’Or lijn werd doorgezet
Zo werden ook 750 cc viercilinders en 400 en 250cc twee cilinders ontworpen volgens de nieuwe (Bol d’or )lijnen ontworpen. De lijnen kwamen van de CBX en de 900cc Bol d’or.
Er ontstond wel discussie in de motorwereld over de nieuwe lijnen want niet iedereen vond het even mooi.
De Honda Bol d’or werd later nog als half automaat uitgebracht met twee versnellingen. Met de Honda CBX en de Bol d’or kon Honda de concurrentie bij blijven.
Na Kawasaki had Honda ook zijn superbike Yamaha en Suzuki zaten echter ook niet stil. Maar echt verrassende modellen zoals de Kawasaki 1300 en de Honda CBX bleven weg.