Het besluit om via Cueta voet op Afrikaanse bodem te zetten is niet de handigste geweest. Vanuit de Spaanse enclave de grens met Marokko over steken is niet de soepelste manier om het land in te komen. De smalle grensovergang en de hopeloos traag werkende douane zorgen voor lange rijen bij de douane. Het is geduld oefenen en mee gaan met de stroming, meer zit er niet op. De eerste stop wordt Chefchaouen.
Een onbeduidend maar zeer belangrijk kaartje
Een stempel hier een krabbel daar. Links en rechts nog wat controle en een heel klein kaartje met een onduidelijk QR code voor je motorfiets.
Het onbeduidend lijkende kaartje blijkt echter heel belangrijk te zijn voor diegene die met motorfiets en al het land weer uit wil.
Na de zoveelste controle van alle stempels, paspoort en bagage kunnen we dan eindelijk de eerste meters op Marokkaanse bodem zetten.
De eerste kilometers gaan over een troosteloze weg langs een strand en verschillende resorts waar nog niemand lijkt te verblijven. We zitten in de laatste dagen van de ramadan en dus is het rustig op straat.
Een zeer belangrijk kaartje dat je niet kwijt moet raken
Chefchaouen of de blauwe stad
Tijdens de ramadan mag er overdag natuurlijk niet gegeten worden waardoor mensen minder energie lijken te hebben.
Over het algemeen kijkt iedereen chagrijnig uit zijn ogen maar niemand is onvriendelijk of vervelend.
Het eerste reisdoel van de trip is Chefchaouen, ook wel de blauwe stad genoemd. De stad is in 1470 opgericht door de Ghomarastammen.
Sjerief Moulay Ali ben Rachid liet de Chefchaouen bouwen als bolwerk tegen de Portugezen die zich steeds meer landinwaarts bewogen in hun zoektocht naar slaven.
Een zeer prettig guesthouse in Chefchaouen
Slavenhandel in noord Afrika
De slavenhandel werd voor een groot deel overgenomen door de volkeren aan de Barbarijse kust.
Op de slavenmarkten van Barbarijen werd volop gehandeld in slaven, veelal uit Europa en Afrika geroofde mensen.
Christen, Joden, moslims het maakte niet uit, als er verdiend kon worden aan slavenhandel werd er gehandeld.
Slavernij was geen puur blanke bezigheid zoals je nogal eens hoort, de hele wereld deed mee aan de handel in slaven.
Een stijlvol Marokkaans ontbijt.
Rijden op een glasplaat in Chefchaouen
Het eerste wat opvalt aan de blauwe stad is het gladde asfalt. Het verkeer en de hoge temperaturen in de zomer zorgen ervoor dat het wegdek op sommige plaatsen spiegelglad is. Ik moet er dan ook niet aan denken om hier in de regen te rijden.
Zelfs met droog weer is het oppassen geblazen. In iedere bocht voel ik de twin glijden alsof ik op een natte glasplaat rij.
Voorzichtig zoeken we dan ook onze weg richtig de eerste overnachting op Marokkaanse bodem.
Uiteindelijk komen we aan bij een uiterst charmant guesthous aan dat in prachtig indigo blauw is gekleurd.
Een van de vele mooie straatjes in het blauwe stadje
Alcohol vrij bier als welkoms drankje.
De motorfietsen mogen in het piepkleine voortuintje staan en we krijgen een heus alcoholvrij biertje.
Het Guesthous kan zo uit een 1001 nacht sprookjes komen alles is in prachtige authentieke stijl gebouwd en ingericht.
Nadat we de nodig bagage hebben afgepakt en in de kamers hebben gelegd maken we ons klaar voor een wandeling door fel blauwe straten en steegjes.
Na ongeveer 200 meter worden we benaderd door een vriendelijke man die ons aanbied een kijkje te nemen op zijn wiet plantage. Als we willen kunnen we met korting een voorraadje van de plantjes meenemen.
Een prima begin van een trip
De herinneringen aan de film Midnight expres doen mij automatisch afstand nemen van het aanbod van de wiet meneer.
Het lijkt geen probleem te zijn want de man zwaait ons vriendelijk na en zegt dat we later terug kunnen komen voor business , wat we natuurlijk niet doen.
Die avond zoeken we al fotograferend onze weg door de nauwe fotogenieke straatjes van het charmante Chefchaouen. De blauwe stad in het avondlicht lijkt zo uit een sprookje te komen.
Na een smakelijke maaltijd slenteren we weer langzaam terug naar ons guesthouse en nemen nog even plaats op het dakterras om van het uitzicht te genieten. Het lijkt een prima begin van de trip.
Charmante straatjes in de blauwe stad.
Een feestelijk Marokkaans ontbijt.
De volgende ochtend staat er een feestelijk typisch Marokkaans ontbijt voor ons klaar met verse jus de Orange, pannenkoekjes en gebakken eieren en natuurlijk koffie.
Genietend van een heerlijk ontbijt stemmen we onze plannen met elkaar af en dat gaat verrassend soepel.
Zeker als je neemt dat we met zijn vijven onderweg zijn. Hoe groter de groep hoe lastiger het is om beslissingen te nemen maar dat valt nu mee.
We besluiten via het rif gebergte verder naar het zuiden te rijden waarbij we zoveel mogelijk in het Atlas gebergte blijven.
En dat is niet alleen omdat we nu eenmaal graag in de bergen rijden. We willen in eerste instantie de mogelijk hoge temperaturen vermijden.
Mist en afval in het rift gebergte
Motorrijden is fantastisch maar als de temperaturen te hoog worden kan het best zwaar worden en dus blijven we liever in hoger gelegen delen van Marokko.
Zodra we het hoger gelegen deel van het Rifgebergte in rijden komen we in een hardnekkige wolkenmassa terecht met als resultaat dat we bijna niets zien van het uitzicht.
Alles zit dicht van de mist waardoor het motorrijden een levensgevaarlijke bezigheid wordt.
Veel lokale automobilisten hebben blijkbaar niet door dat je erg slecht zichtbaar ben als je zonder licht door de mist rijdt waardoor iedere bocht een soort thriller wordt.
Chefchaouen bij avondlicht
Genieten van spectaculaire vergezichten
Zo nu en komen we door stukken waar we wel wat kunnen zien en dan valt vooral de enorme vervuiling op.
Overal ligt plastic afval langs de weg. Bergbeken waar ooit fris en helder water doorheen heeft gestroomd zijn volledig geblokkeerd door grote hoeveelheden plastic afval.
Het is droevig om te zien hoe men in Marokko met de natuur omgaat. In het verkeer zie je hetzelfde.
Diesel walmende vrachtwagens en personen auto’s die in Nederland direct van de weg gehaald zouden worden vanwege de immense vervuiling. Milieu bewustzijn is hier nog niet echt belangrijk zo te zien.
Zodra we uit het Rifgebergte zijn klaart het weer op en kunnen we genieten van het soms spectaculaire uitzicht.
Die nacht verblijven we in een ultra modern hotel in Ifrane dat in het wintersport gebied van Marokko ligt. Het is de kant van Marokko die je niet echt verwacht.