Daar stond ik dan bij Motorcorner, de Honda dealer op de Haagsche La Reyweg, naast mijn splinternieuwe motorfiets. Ik had zoals gezegd mijn proefrijbewijs op zak en stond met mijn helm in mijn hand klaar om weg te rijden. Ik dacht geen moment aan mijn ouders of hoe zij over mijn keuze dachten. Het was mijn leven en mijn vrijheid.
Een Honda CB360 met een L plaat
Deel 1: De brommer tijd kwam er aan
Er waren maar weinig beginnende motorrijders die een splinternieuwe motorfiets met een L-plaat hadden. Ik koos voor nieuw omdat ik in het begin geen verstand had van motorfietsen.
Sleutelen aan bromfietsen kon ik wel maar ik moest er niet aan denken aan een nieuwe motorfiets te sleutelen. De Honda CB 360 kwam in 1974 op de markt en werd tot 1978 geleverd.
En precies in dat laatste jaar kocht ik een nieuw exemplaar. De tweecilinder had een vermogen van 34 pk en woog 165 kg. Het motorblok was een luchtgekoelde parallel twin met enkele bovenliggende nokkenas. Er waren zes versnellingen aan boord.
Het was duidelijk geen motorfiets voor lange afstanden gezien de tankinhoud van 11 liter. Het benzine verbruik was natuurlijk ook niet zo hoog maar voor verre reizen leek hij niet geschikt.
De Honda CB 360 met dank aan Photo pin
Legaal richting het ouderlijk huis
De motorfiets werd compleet met L plaat geleverd en dus kon ik legaal richting mijn ouderlijk huis rijden. Mijn ouderlijk huis was tevens het startpunt van mijn proefgebied.
Een proefgebied was het deel van de stad waar je mocht rijden met een proefrijbewijs.
Een proefrijbewijs werd in die tijd verstrekt door de politie en was een maand of drie geldig. Iedere drie maanden moest je het rijbewijs verlengen op het politiebureau.
Mijn proef gebied liep zo’n beetje van Scheveningen tot en met kijkduin en alles wat er aan straten tussen zit. Maar eerst moest ik van de motorzaak naar mijn eigen straat zien te komen met mijn pk monster.
Ik had geen ervaring met schakelbromfietsen en wist dus eigenlijk niet goed hoe ik met versnellingen om moest gaan.
Ik was dolgelukkig met mijn motorfiets
Ik weet nog dat ik op de stoep stond naast mijn splinternieuwe motorfiets en aan de verkoper vroeg of ik voor de bocht ook moest terugschakelen. Wat moet die man toen gedacht hebben denk ik nu wel eens.
Het ritje naar huis ging boven verwachting goed, oké het wegrijden ging met een hoop motorgeraas en slippende koppeling maar ik wist wel thuis te komen. De Nieuwe Honda kostte toen, in 1978, ongeveer 4.500 gulden en ik vond het een koopje.
Ik parkeerde de motorfiets op de plek waar ik mijn bromfiets jaren had gestaan, rende de trap op naar boven en riep mijn moeder. “Kijk mam mijn nieuwe motorfiets, het is een viertakt ” zei ik trots.
Mijn moeder toverde een glimlach op haar gezicht waarvan ik zo kon zien dat ze er moeite mee had en weer kwam diezelfde vraag, “hoe hard rijd dat ding”.
De Suzuki GT380 3 cilinder, met dank aan Photopin
Mijn vriend had een Suzuki GT380
Ik had er zelf eigenlijk geen idee van en zei dat hij ongeveer 150 km/uur moest kunnen halen.
De glimlach verdween onmiddellijk van mijn moeders gezicht en ze keerde zich met een zucht van het raam af, zonder verder iets te zeggen.
Ik had schik in mijn nieuwe motorfiets. Ik mocht voorlopig alleen in de mij toegewezen wijk rijden en dat ging natuurlijk gauw vervelen.
Een toenmalige vriend van mij die in dezelfde straat woonde was ondertussen ook overgestapt van bromfiets naar motorfiets en had ook een proefrijbewijs.
Een Honda cb360 cafe racer
De Suzuki GT380
Hij had een tweedehands Suzuki GT380 gekocht. De Suzuki was een 380cc drie cilinder tweetakt. De Soes was een echte gifkikker vergeleken bij mijn twee tamme 2 cilinder viertakt.
De tweetakt had een geforceerde koeling, Ram-air, en werd ook wel Suzuki 380 Triple genoemd. Het motorblok leverde 38 pk en had een koppel van 38 nm.
De Suzuki had een voor een schijfrem en achter trommel. Het was de tijd dat de tweetakt motorfietsen nog nieuw geleverd werden maar dat zou niet lang meer duren.
De overtreffende trap van de Suzuki GT 380 was ongetwijfeld de GT 750 van Suzuki. De GT 750 had een watergekoeld 3 cilinder motorblok dat 70 pk leverde. De motorfiets had een droog gewicht van 230 kg.
De Suzuki GT 750 was de grote broer van de GT380
De truc met de gehate L plaat
We hadden echter beide een proefrijbewijs en konden daarmee alleen maar binnen de bebouwde komt rijden. De snelheid van onze racemonsters konden we dus met goed fatsoen niet uittesten maar daar was een oplossing voor.
Het L plaatje dat aan je kenteken plaat gemonteerd was zat met een boutje vast en dus kon je de gehate L met een kleine beweging achter je kentekenplaat draaien.
Op zo’n moment reed je zonder de vreselijk L achterop en kon je vrij door heel Nederland verplaatsen op je motorfiets.
Zo konden we dus de topsnelheid van onze motorfietsen uitproberen. Het was duidelijk dat de tweetakt harder reed dan mijn CB360 maar dat maakte niet uit.
Het indrukwekkende motorblok van de GT 750
Een leven vol avontuur op twee wielen.
Je moest daarbij oppassen dat je niet gesnapt werd natuurlijk want dan was je je proefrijbewijs kwijt en kon je voorlopig niet voor je rijexamen bij het CBR terecht.
Ik gebruikte de truc met de L plaat veelvuldig en ging op een gegeven zelfs met mijn motorfiets naar mijn werk. Trots liet ik aan iedereen mijn nieuwe vervoersmiddel zien, ik was echt dolgelukkig met mijn Honda CB360
Het was het begin van een leven vol avontuur op twee wielen al had ik toen nog geen idee in wat voor avonturen ik allemaal terecht ging komen. Het rijden door de stad werd door mij niet echt als avontuur gezien.
Maar het duurde echter niet lang voordat ik mijn ouders de stuipen op het lijf ging jagen. Mijn rijbewijs lag in het verschiet en dat had zo zijn gevolgen.