Maar aan al het mooie komt een keer een eind en zo ook met de XT500. De XT werd op een dag gestolen en zat ik weer zonder motorfiets. Woede en verdriet borrelde in mij op. Wie heeft er het lef om zomaar mijn Yamaha xt 600 te stelen dacht ik bij mezelf. Ondertussen lonkte ik naar de eencilinder .
Deel 1: Van Goldwing naar XT500
Mijn eerste Yamaha Tenere
S’ochtends opstaan en met je helm in je hand naar buiten gaan om te merken dat je motorfiets gestolen is, dat heet een dikke teleurstelling.
Dat is dus wat mij overkwam op een warme ochtend in juni van het jaar 1986. Ja het is even geleden maar daarom niet minder vervelend. Net toen ik in de gaten had dat je de 500 cc eencilinder prima als reis motorfiets kon gebruiken was hij weg.
Hij is toch verzekerd wordt er al snel geroepen. Er zijn genoeg mensen die niet begrijpen dat je als motorrijder een emotionele band kan krijgen met een motorfiets.
En dat was zeker zo het geval bij de XT500. Veel rijders van de XT hadden het ook vaak liefkozen over hun 500 en dat zegt al genoeg. Ik begon steeds meer van het eencilinder gevoel te houden en dus deed het verlies pijn.
aangepaste XT500’s op een treffen in Zwitserland
Ik twijfelde aan weer een XT500
Gelukkig was de motor verzekerd en ik kreeg een redelijk bedrag terug. Maar ik moest wel op zoek naar een ander motorfiets.
Ik twijfelde aan weer een XT500 en lonkte toch een beetje naar de Yamaha 600 want nu mijn XT500 gestolen was moest ik hoe dan ook een andere motorfiets hebben.
Er was ondertussen ook een Honda 600 op de markt gekomen maar die trok mij toch minder aan dan de Yamaha. Mijn keuze voor de Yamaha eencilinder was eigenlijk al gemaakt.
Na enig zoeken in diverse motorbladen vond ik een Yamaha xt600 eencilinder die voor een redelijke prijs werd aangeboden. De eencilinder stond aan de andere kant van Nederland en het vroor 10 graden maar ik wilde hem hebben.
De Rally versie van de 600cc eencilinder van Yamaha
De motorfiets moest plaats maken voor een hond
met een auto met aanhanger toog ik richting het oosten van het land. De temperaturen waren ver onder nul gezakt en er lag een dun laagje sneeuw.
Het was ondertussen donker toen ik aanbelde bij de eigenaar van de Yamaha In het pikkedonker in de ijskoude storm werd de grote eencilinder een kelderbox uitgeduwd.
Op het eerste gezicht zag de XT er prima uit. Er zaten wel wat roestplekjes op maar dat deerde me niet. Natuurlijk wilde ik de motor horen lopen en dus moest de eencilinder gestart worden.
Om beurten stonden we op de kickstarter van de grote eencilinder te stampen maar de xt 600 zweeg in alle talen.
Een hond in plaats van een eencilinder
De eigenaar moest echt van de motor af omdat hij een hond had genomen en dat combineerde niet vond hij.
Ik gaf aan dat het mogelijk een kapotte CDI unit kon zijn en die kostte rond de 700 gulden, we spreken hier over 1987. Die CDI unit was overigens ook mijn aversie tegen de Ténéré maar de vooruitgang maakte dat je niet anders kon.
Ik wilde de motor mee nemen maar dan voor 700 gulden minder. De man keek mij geschokt aan maar ging akkoord, ik blij, de man minder blij.
Met een zichtbaar genoegen laadde ik de 600 cc eencilinder op de aanhanger en reden we terug naar Den Haag.
De zijdekjes waaide als snel van de Yamaha af
Een nieuwe bougie verhielp het probleem
Eenmaal thuis gekomen draaide ik een nieuw bougie in de Ténéré, en ontdekte daarmee dat het bougiekapje niet goed vastgedraaid was.
Ik herstelde het een en ander en kreeg de Ténéré met 3 trappen aan. De Yamaha 600 was gereanimeerd. Dit was mijn moment van triomf, ik had mijn Yamaha voor 700 gulden minder dan de vraagprijs.
Een paar weken later ging de CDI unit alsnog kapot en kon ik voor 700 gulden een nieuwe kopen dus weg was mijn voordeel.
De eerste trip met de XT was een succes. Ik had samen met een motormaat een trip gepland naar Genève in Zwitserland.
Er was goed weer belooft dus de trip met de eencilinder zou vanzelf genieten worden.
Gemaakt voor het offroad rijden
Ik genoot van mijn Ténéré
De Ténéré viel niet tegen. Met een benzine verbruik van 1 liter op 24 kilometer en geen olie verbruik prees ik mijzelf gelukkig met de machine.
De eencilinder deed waar die voor gemaakt was en dat was kilometers vreten.
Op de heenweg hadden we schitterend weer maar op de terug weg moesten we ons een weg door een zware depressie banen met regen en sneeuwbuien.
Met de Ténéré was echter niets mis, ik vond het een heerlijke machine en genoot dan ook met volle teugen van de eencilinder.
De zijdekjes vlogen in het rond
Het enige wat er wel mee mis was, was dat de zij dekjes niet goed vastzaten en die waaide er op de snel weg dan ook vanaf.
Maar ja wie heeft er nou zijdekjes nodig De Dutch Ténéré association Moe en verkleumd maar uiterst tevreden met de Ténéré kwam ik uiteindelijk weer thuis.
De motor werd in de door mij gevonden rijwielstalling gestald en met een tevreden blik wandelde ik naar huis.
De xt 600 was een absolute stap voorruit in vergelijking met de oude vertrouwde XT500. De techniek was ingewikkelder met vier kleppen en een dubbele carburateur maar verder.
De Yamaha Tenere beviel prima
Ik was over alles zeer te spreken. De wegligging, het vermogen was voldoende om lekker te kunnen toeren en sportief te kunnen rijden als je daar zin in had
Sturen deed de motor opvallend goed en met zijn schijfrem voor en trommelrem achter ging het remmen ook prima. Voor de jaren 80 was de Yamaha Tenere.
Een paar dagen later belde een vriend mij op om te zeggen dat hij een berichtje had gelezen in de Moto73 waarin stond dat er een Ténéré club werd opgericht. U begrijpt wel dat ik hierop meteen gereageerd heb.