Onderweg naar Esfahan maak ik nog een stop in een theehuis en weet met een beetje bedelen aan een gratis overnachting te komen. In Iran werkt dat blijkbaar altijd want het land zorgt goed voor zijn gasten. Iran is werkelijk zeer gastvrij maar ik heb niet altijd tijd voor de gastvrijheid van het Islamitische land. Ik ben onderweg naar Esfahan, want Esfahan is half the world, after Tabriz.
Deel 1: Van Goldwing naar XT500
Onderweg naar Esfahan Iran
Ik slaap die nacht in de open lucht maar wel in een bed. Ik ben door de eigenaar van het restaurant waar ik thee heb gedronken uitgenodigd om te blijven slapen.
Mijn bed staat in een deel van het huis waar druk aan verbouwd wordt en het ontbreekt mij aan een dak boven mijn hoofd.
Maar ik slaap ondertussen overal en ik vind het best, een nacht onder de sterren beter kan het niet.
Die ochtend wordt ik wakker zonder een dak boven mijn hoofd. Het huis waar ik in verblijf is nog maar half af en op sommige kamers zit nog geen dak.
spectaculaire vergezichten over het landschap van Iran
Vroeg wakker in een leeg huis
Ik word daardoor vroeg wakker van de zon en sta dus maar op. Ik dwaal een beetje door het half afgebouwde huis maar ik kom geen bewoners tegen.
Ik loer in de half afgemaakte keuken maar zie ook daar geen leven. Aangezien ik niet weet of er nog iemand thuis is besluit ik maar langzaam te vertrekken.
Ik wil zo snel mogelijk onderweg zijn want ook al heb je geen haast als je op wereldreis bent je wil wel ergens komen.
Ik doe het hek van de tuin open en duw de motor langzaam naar buiten. Ik wil naar het terras van de dag ervoor om een glas thee te drinken en wellicht wat te eten.
Net als ik bezig ben met vertrekken hoor ik een stem achter mij “good morning” zeggen.
Indrukwekkend landschap in Iran
Esfahan is half the world
Ik draai me om en daar staat de man van het half afgebouwde huis met een grote glimlach op zijn gezicht.
We gaan samen naar het terras waar ik, onder toeziend oog van andere gasten, een smakelijk ontbijt nuttig. Terwijl ik op mijn Esfahan map kijk.
Ik vertel dat ik onderweg ben naar Esfahan en iedereen knikt goedkeurend. “Esfahan is half the world” zegt iemand en kijkt mij trots aan.
Ik weet me na een uur los te scheuren van alle belangstelling en stap op mijn Ténéré. Het doel voor vandaag is Esfahan en dat is nog maar 150 kilometer rijden.
Iedereen wil naar Esfahan
Ik tank de motor nog ergens vol en ga op pad. Ik kan het gezien de afstand rustig aan doen. Ik geniet wederom van het prachtige ruige landschap en van de vele theehuizen die ik onderweg tegenkom.
Tijdens een stop bij een theehuis wordt ik weer eens uitgenodigd maar dit keer sla ik de uitnodiging af.
Als ik zeg dat ik aan het eind van de dag in Esfahan wil zijn knikt men instemmend en begripvol. Esfahan is immers half the world en dus wil je daar snel naar toe.
Tegen het eind van de middag bereik ik de stadsgrens van Esfahan. In eerste instantie lijkt het de zoveelste stoffige Iraanse stad maar hoe meer ik naar het centrum kom hoe meer dit veranderd.
Niet iedereen reist op een Ténéré
De stad Esfahan ligt in een oase op het hoogland van Iran, aan de noordoever van de rivier de Zayandeh Rud.
Ik ben op zoek naar een guesthouse wat door de Lonelyplanet hoog aangeschreven staat, de Amir Kabir.
Na enig zoeken en vragen vindt ik de Amir Kabir in een drukke straat. Er is ruimte voor mij maar niet voor de motor. Ik moet de Ténéré dus noodgedwongen buiten parkeren.
Voor de deur van het guesthouse staat nog een motorfiets met een Nederlands kenteken.
Prettig verblijf in de Amir Kabir
Het is een Honda CBR1000 met een immense grote top en zijkoffer combinatie. De motorfiets is van Sjaak Lucassen die met zijn zoveelste reis bezig is.
Sjaak maakt de reis vanaf de andere kant en is dus nu onderweg naar Turkije.
In de Amir Kabir is het een gezellige boel, het publiek bestaat voornamelijk uit een bont gezelschap van backpackers en andere reizigers
Ik deel een kamer met een Canadees en een Sloveen. Aangezien de Ténéré niet binnen geparkeerd kan worden besluit ik mijn zijkoffers van de motor af te halen en naast mijn bed te zetten.
Een blik op het grote plein van Isfahan
Geld wisselen doe je op straat in Iran
Zo kan ik ze mooi gebruiken als een soort kluis voor mijn papieren en mijn geld. Het eerste wat ik moet doen is dollars wisselen voor Iraanse Rials.
Het advies van de rest van de gasten is om geld op straat te wisselen aangezien je dan een betere wisselkoers krijgt.
Ik probeer eerst een Travellercheque in te wisselen voor contante dollars bij een bank, om de dollars dan later op straat tegen Rials te wisselen.
Dit krijg ik echter niet voor elkaar bij de bank. Ik kan alleen cheques inwisselen voor Iraanse Rials tegen een ongunstige koers.
Contante dollars in mijn lucht filterkast
Ik kies ervoor om mijn voorraad contante dollars aan te spreken en op straat om te wisselen, wat echt behoorlijk scheelt.
De voorraad contante dollars, die in ik de luchtfilterkast van mijn motorfiets heb verstopt, brengen voldoende op.
Met een redelijke voorraad Iraans geld op zak ga ik de stad verkennen. En na een eerste wandeling over het dichtbij het guesthouse gelegen Imamplein snap ik waarom Esfahan half the world genoemd wordt.
Als ik, na een korte wandeling terug ben in de Amir Kabir spreek ik een Iraanse gast die uit Tabriz naar Esfahan is gekomen voor zaken.
Nadat ik hem vertel dat ik ook in Tabriz ben geweest en dat ik Esfahan toch wel een erg mooie stad vind zegt hij met een glimlach “Esfahan is half the world, after Tabriz” .