De Yamaha Tenere heeft het duidelijk moeilijk. De motorfiets stottert en sputtert en lijkt af en toe niet vooruit te komen. In Erzurum in het oosten van Turkije stop ik bij een werkplaatsje om te kijken of ik het probleem kan oplossen. Ik heb geen idee of het gestotter schadelijk is voor de motorfiets dus ik wil er iets aan doen.
Deel 1: Van Goldwing naar XT500
De Tenere staat droog
Ik ben weer onderweg en dat geeft een heerlijk gevoel totdat mijn motorfiets op een gegeven moment er mee stopt omdat de benzine op is.
In sommige delen van Turkije is het niet vanzelf sprekend dat je benzine vindt. Er zijn grote stukken onbewoond gebied in dit immense land waar niets is.
Ongelooflijk, een motorfiets met een tank waar 28 liter benzine in kan met een verbruik van 1 liter op 22 kilometer en dan kom je toch nog droog te staan.
Tja je bent op een gegeven moment gewend aan een grote tank waardoor je je kilometers niet meer in de gaten houdt. Ik sta even naar mijn motorfiets te staren maar besef dat het niet anders is. De Tenere staat droog.
Prima weer in Turkije
Het doet me denken aan het verhaal van Ted Simon Ted Simon Jupiters travers die met een Triumph het zelfde overkwam in India. Nu overkomt mij dus het zelfde met een Tenere in Turkije.
Ted Simon wachtte gewoon tot er iemand langs kwam die hem aan benzine hielp, ik kan op dit moment ook niet veel anders doen.
Ik had de benzinekraan eerder op de reserve stand gezet en er verder niet over nagedacht. Het is niet anders, ik heb geen brandstof meer. Ik zet mijn helm af en ga leunend tegen het achterwiel van mijn motor zitten wachten.
Het weer in Turkije is op het moment prima dus neem ik mijn gemak ervan en wacht rustig op hulp.
Sleutelen aan de Ténéré in Erzurum
De Tenere rijdt of er diesel is getankt.
Er komt vast wel iemand langs denk ik. Het duurt een uurtje maar dan stopt er toch een auto met twee mensen erin. Ik geef aan dat mijn tank leeg is en ik krijg een lift naar een benzinestation.
De passagier stapt uit en biedt aan om op mijn motor te passen. Een paar kilometer verderop is een tankstation.
Ik vul een 5 liter jerrycan en we rijden terug. De passagier staat nog steeds bij mijn motor geduldig te wachten.
Ik gooi de 5 liter in mijn tank en zet koers naar het benzinestation om vol te tanken en bedank beide mensen voor de hulp.
Sleutelen in Erzurum
Aan het eind van de dag bereik ik Erzurum met een Tenere die rijdt alsof er per ongeluk diesel in de tank is gegooid.
Ik wijt het voorlopig aan een verkeerde sproeier bezetting en denk niet aan de slechte benzine die Turkije soms heeft.
Ik wil de afstelling van de carburateur van de Tenere controleren en stop, om dit te doen bij een garage die ik tegenkom.
Ik vraag of ik voor de deur aan mijn motor mag sleutelen en dat blijkt geen probleem. Alhoewel ik altijd een hekel heb gehad aan sleutelen op straat lijkt het nu de enige optie.
De oer XT is altijd een reismachine geweest
Voorzichtig sleutelen als je onderweg ben
Ik haal de tank van de motor af en demonteer de carburateur. Vervolgens schroef ik de vlotterbak los en kijk wat voor maat sproeier er in zit.
Het kan zijn dat er een te grote sproeier in zit, de motor lijkt duidelijk te rijk afgesteld. Ik heb echter geen extra sproeiers bij me en dus moet ik improviseren.
Tijdens dit soort reizen ga ik altijd heel zuinig en voorzichtig met alles om. Ik ben als de dood om iets blijvends te beschadigen waardoor ik ergens vast kan komen te zitten.
Voor ik goed en wel in de gaten heb wat er gebeurt trekt een jongen die blijkbaar in de garage werkt de carburateur uit mijn handen en geeft deze aan (wat lijkt) de eigenaar van de garage.
Wat weet ik nou van de PKK
Terwijl ik angstig naar het onderdeel staar vraagt een jonge die naast mij staat iets over de PKK maar wordt direct gemaand stil te zijn door iemand anders. Ik ben al gespannen genoeg als ik aan mijn motorfiets denk dus een discussie over de PKK kan ik er niet bij hebben.
Nu had ik eerder in het werkplaats handboek gelezen dat je voorzichtig om moet gaan met een sproeier omdat beschadigingen ongunstig kunnen zijn voor de motor.
De eigenaar/monteur heeft daar waarschijnlijk nog nooit van gehoord. Hij pakt een klein ronde vijl en begint deze gedreven door de sproeier heen en weer te halen.
Ik kijk met ontzetting toe hoe hij de enige sproeier die ik bij me heb aan het vernielen is. Althans zo lijkt het. De vijl die de monteur gebruikt lijkt blijven de schade aan mijn carburateur te veroorzaken en ik vrees het ergste.
43 pk is veel voor Turkije
Tijdens dit “vernielen” wordt ik weer van voldoende thee voorzien en dus kan ik niets anders doen dan afwachten en hopen dat alles goed komt.
Na mijn 3e glas thee is de monteur klaar met het ruïneren van mijn sproeier en geeft hem aan mij terug.
Ik monteur de sproeier weer in de carburateur en zet de hele boel weer in elkaar. Voor de zekerheid smeer ik een klein beetje vloeibare pakking op de pakking van de vlotterbak.
Dit doe ik omdat ik niet zeker weet of de rubber pakking nog wel voldoende afsluit. Na enig sleutel werk zit alles weer op zijn plek.
Daar gaat mijn XT
De jongen, waarvan ik nog steeds niet weet of hij bij de garage hoort, stapt met zijn teenslippers op de motor en trapt hem in een keer aan. Ik ben in eerste instantie onder de indruk en kijk verbaasd toe.
Het gaat allemaal zo snel dat ik amper kan reageren. Voor dat ik het weet zet hij de Ténéré in de eerste versnelling en gaat er als een razende vandoor.
Dit is het, denk ik, ik ben nu mijn motorfiets kwijt of de jongen kan niet met 43 pk omgaan (is veel voor Turkse begrippen) en rijdt zich ergens te pletter.
Maar het valt allemaal mee. Met een dikke knipoog en een duim omhoog geeft de jongen de Tenere weer aan me terug.
Ik kan weer verder, het is alleen de vraag of de sproeier operatie geholpen heeft mijn geliefde Tenere beter te laten rijden, we zullen het zien.