De Ténéré had al flink wat kilometers gereden voor dat ik vertrok. Een volledige revisie vond ik  daarom noodzakelijk, ik ging tenslotte op wereldreis. De kilometerstand zegt veel over mijn eencilinder want in oost Turkije overschrijd de Ténéré de 100.000 km.

Deel 1: van Goldwing naar XT500

Vriendelijke Koerden in Turkije

De Volgende morgen moet ik wachten tot het schooltje opengaat voor dat ik mijn Ténéré weer in mijn bezit heb. Ik nuttig ergens een eenvoudig ontbijt en wacht de openingstijd van de school even af.

Zodra ik mijn Ténéré heb pak ik mijn boeltje op en vertrek richting Samsun aan de kust van de Turkse Zwarte zee. De rest van Turkije lonkt maar een Turkije vakantie wordt het niet.

Ik besluit niet te overnachten in Samsun en zet verder koers richting Trabzon. Ik heb ondertussen flinke last van mijn ingewanden en probeer met bananen eten de boel een beetje te stoppen.  Ik heb van alles en nog wat aan medicijnen bij me maar die helpen niet echt tegen de diarree.

Ik volg de weg kustweg langs de zwarte zee en stop regelmatig bij verschillende marktkraampjes voor thee of fruit.

Bij een restaurantje eet ik een kaaspannenkoek en drink thee. De jongen die bedient vraagt mij waarom ik aan het reizen ben en waar ik naar toe ga. Ik vertel dat ik reis om het reizen zelf en dat ik onderweg ben naar Nepal.

 

100.000 km met de Ténéré in Turkije

In Turkije begrijpt niemand mijn doel

Als ik vertel dat ik onderweg ben naar Australië krijg ik allemaal vragende gezichten. Dan moet je toch met een boot of een vliegtuig? , vragen de meeste dan. Ja dat is dan ook wel zo maar je kan het grootste stuk over land doen.

Ik heb gewoon geen zin omdat iedere keer weer uit te leggen en dus lieg ik maar een beetje.

In feite is het niet eens liegen want ik ben ook onderweg naar Nepal maar dat is niet het eind doel. “Reizen om het reizen“ ? vraagt de jongen verbaasd.

Ik besef dat reizen niet voor iedereen is weggelegd en dat het een luxe is om dit te doen. Toch zien een hoop mensen mij niet als rijk en dat komt omdat ik op een motorfiets aan het reizen ben.

Als je rijk bent dan neem je het vliegtuig of je hebt een auto, zo denkt men hier. Ik vervolg mijn weg richting Trabzon en kom daar tegen de avond aan.

Ik heb van het stel dat ik in Amasya ben tegen gekomen gehoord dat je daar tegen een geringe vergoeding in een kerkje kan overnachten.

Een kerkje in oost Turkije

In Trabzon aangekomen vraag ik aan verschillende mensen waar het kerkje is maar niemand geeft antwoord. Turkije is natuurlijk een islamitisch land en ze willen gewoon niet vertellen waar het kerkje is, hoor ik later.

Na verschillende mensen de weg te hebben gevraagd krijg ik eindelijk te horen waar het kerkje is.

Het kerkje ligt verscholen in een smal steegje. Het is niet echt herkenbaar als kerk vandaar dat het ook zo lastig te vinden was. Het kerkje wordt beheerd en bewoond door 2 jonge mensen.

Ik krijg een kamer aangewezen en mag zelf bepalen hoeveel ik doneer. Het kerkje bestaat van donaties. ‘s avonds ga ik op het dorpsplein weer thee drinken en voorzichtig wat eten.

Mijn ingewanden zijn namelijk nog steeds niet in orde. Die nacht slaap ik slecht. Ik begin mij nu echt beroerd te voelen.

 

Rijden in oost Turkije

 De Yamaha Ténéré passeert de 100.000 km

ik heb ‘s nachts een paar keer overgegeven en ik voel mij koortsig. Waarschijnlijk is de kaaspannenkoek die ik onderweg gegeten heb de oorzaak. Ik neem die ochtend geen ontbijt en maak een korte wandeling door de stad.

Ik ga ergens op de boulevard bij de Zwarte zee op een bankje zitten om een beetje bij te komen. Ik voel mij echt beroerd. Na een minuut of 2 komt er een man naast me zitten die vraagt of ik drugs bij me heb.

Ik schud nee en wil weglopen. De man zegt dat hij van de politie is en eist dat ik blijf zitten.

Ik vertel hem nogmaals dat ik niets bij me heb en dat ik ook geen behoeft heb aan drugs. Hij kijkt mij grijnzend aan en zeg dat ik mag gaan. Ik sta op en zoek een ander bankje. De frisse lucht doet mij goed en ik begin mij al beter te voelen.

De Ténéré heeft de 100.000 gepasseerd

Er is ook nog een klein feestje te vieren, de Yamaha Ténéré heeft de 100.000 km gepasseerd. Dat moet natuurlijk op de foto maar nu even niet denk ik en ik begin mij langzaam beter te voelen.

Ik blijf nog een nacht in Trabzon en voel mij de volgende dag een stuk beter. Ik wandel over de boulevard en kijk een tijdje naar vissende mannen.

Vissen doen ze hier niet met een hengel. Het visdraad zit op een soort haspel, er wordt een lengte visdraad vanaf gerold tot er voldoende lengte draad is. Aan het eind van de lijn zitten een paar haken en lood.

Vervolgens wordt de vislijn een aantal keren boven het hoofd in het rond gezwaaid en in de zee geslingerd.

De bazaar van Trabzon

Ik sta er een tijdje verwonderd naar te kijken, zeker als ik in de gaten heb dat er flinke vissen worden gevangen op deze manier.

Ik bezoek de Bazaar van Trabson die bestaat uit een stelsel van smalle straatjes waar iedereen zijn waren aanprijst. Er wordt werkelijk van alles verkocht, van sigaretten tot pastic afwasteiltjes en potten en pannen.

Het is een feest om hier doorheen te wandelen en lekker tussen de koopwaar te snuffelen.

Na 2 dagen door Trabzon te hebben gedwaald vind ik het tijd om weer verder te gaan kijken. De volgende dag vertrek ik richting Erzurum. Turkije bevalt tot nu toe in ieder geval prima.

 

Vriendschap na een ketting reparatie.

 De Ténéré heeft een olie probleem

Hoe verder ik in Oost Turkije kom hoe stiller het wordt. De wegen zijn zo goed als verlaten en ik kom ook steeds minder dorpen tegen.

Ik rij met een sukkel gangetje van 70 km per uur door het Turkse landschap omdat de wegen ook steeds slechter worden.

Even lijkt het weer mis te gaan. Op een bepaald moment zie ik de wijzer van mijn olietemperatuur meter van 100 graden in een fractie terugvallen naar 50 graden.

Met de problemen aan het begin van de reis nog in mijn gedachte trek ik direct de koppeling en schakel de motor van de Tenere uit.

Hetzelfde probleem als in Italië

Ik stap af en sta met ontzetting naar de Ténéré te kijken. Dit gebeurde namelijk ook vlak voor de motor in Italië stuk liep.

Ik peil mijn olie maar het peil staat op vol en dus is er genoeg olie. Net op dat moment stopt er een Deense motorrijder met een Yamaha XT500 naast me.

De Deense berijder stapt af en vraagt wat er aan de hand is. Ik vertel wat er gebeurt is en geef aan dat ik er niets van snap.

We staan even te praten over reizen door Turkije en motoren. Na verloop van tijd durf ik de Ténéré weer te starten en dat doe ik in een trap.

 

Picknicken met Koerden in Turkije is reuze gezellig

 Een radeloze Koerd met een gebroken ketting

De motor klinkt prima en dus lijkt alles oké. Ik draai met draaiende motor de olietank even open om te zien of de olie doorgepompt wordt en ook dat is in orde. Vreemd denk ik wat is hier nou aan de hand ?

Over een paar dagen rij ik Iran in De Deen zijn vakantie zit erop en hij is jaloers als ik hem vertel dat ik over een paar dagen Iran binnen rij. We nemen afscheid en gaan ieder onze eigen weg.

Na een kilometer of 30 zie ik een motorfiets staan met een man ernaast die op zijn knieën iets aan het repareren is.

Nou ja repareren, hij is met een hamer op zijn ketting aan het kleunen zonder dat ik nou echt kan zien wat er aan de hand is.

Een 20e eeuwse reparatieset

Ik stop en vraag in het engels wat er aan de hand is “motor broken”zegt hij en hij staat een beetje radeloos te kijken.

Ik werp een onderzoekende blik en zie dat zijn ketting gebroken is. De man probeert met een hamer en een spijker zijn ketting te repareren maar dat gaat natuurlijk nooit lukken.

Ik haal mijn gereedschapsrol te voorschijn en pak een 20e eeuwse kettingpons.

Ik druk de gebroken schakel uit de ketting en klink de ketting vervolgens met de uit gedrukte pennetjes weer aan elkaar. De man kijkt verwonderd over mijn “vakkennis” toe.

 

vlees snijden met een bijl

 Picknicken met Koerden.

Ik glimlach en wil afscheid nemen. Dit gaat echter niet door want ik moet met hem meerijden. Ik rijd achter de man aan en kom op een plek waar een groep koerden aan het picknicken is en ik moet mee doen.

Ik krijg natuurlijk weer liters thee te drinken en ik wordt volgepropt met koekjes, meloen en ander fruit. Ergens in een hoekje zijn vrouwen een of ander beest in stukken aan het hakken met bijlen voor het avondmaal.

Ik vraag grappend of dat de vorige reiziger is die hier op bezoek was.  De grap wordt vertaald in het Koerdisch en iedereen heeft lol. Koerden zijn in Turkije niet echt favoriet onder de bevolking van Turkije maar ik zie dat nu heel anders.

Het is erg gezellig maar ik wil doorrijden, ik heb die dag nog weinig kilometers gemaakt en ik wil die avond in Erzurum aankomen. Ik neem afscheid van mijn nieuwe vrienden en zet koers richting Erzurum.

21: Sleutelen in Erzurum