Als ik mensen vertel dat ik ga reizen door Iran trekken de meesten mijn geestelijke gezondheid in twijfel. Er wordt gelijke gedacht aan mogelijke risico’s die je loopt als je door Iran reis. Zeker als ik vertel dat Iran een onderdeel is van mijn motorreis. Maar Iran blijkt een prima te bereizen land te zijn, zelfs met een motorfiets. 

Deel 1: Van Goldwing naar XT500

Goedkoop reizen door Iran

Zo rij ik de eerste meters met de Yamaha Ténéré over de Iraanse bodem en het voelt wel wat vreemd aan.

Het eerste wat ik moet doen is tanken. In de tijd dat ik deze reis maakte was de Yamaha Ténéré 660 al op de markt.

De nieuwere Yamaha Ténéré is uitgerust met vloeistof koeling wat in feit beter is dan luchtkoeling maar mijn 600cc eencilinder bevalt mij prima.

Ik ga ervan uit dat een reismotor zo eenvoudig mogelijk moet zijn. Een vloeistof gekoelde motorfiets heeft natuurlijk een radiateur en een waterpomp etc. En dat kan allemaal kapot gaan.  Mijn devies reis zo eenvoudig mogelijk.

 

De eerste Ténéré heeft een tank met een inhoud van 28 liter

Voor 2 dollar een volle tank

Bovendien is de Tenere uitstekend geschikt voor mijn motorreis. De super Ténéré was ook nog een optie vanwege het grotere vermogen van de motor maar viel uiteindelijk toch af vanwege het hogere gewicht.

De tank is zo goed als leeg als ik uiteindelijk Iran binnen rij. Ik ben gewoon benieuwd wat ik kwijt ben als ik in Iran mijn tank vol gooi.

De Yamaha Ténéré verbruikt weinig benzine en ik heb hem in Turkije zoveel mogelijk leeg gereden omdat de benzine in Iran nu eenmaal erg goedkoop is.

De eerste plaats die ik aandoe in Iran is Maku. Een klein dorpje maar er is een benzine station of iets wat er voor door moet gaan.

 

Met een chador op de motor

De Yamaha Ténéré is lekker zuinig

Er staat slechts een pomp met een slang voor benzine en een slang voor diesel. Ik draai met de Yamaha Ténéré het zanderige pad richting de benzinepomp en zet de motor uit.

Op het moment dat ik stop komt er een man naar buiten. Ik draai de tankdop open en geef aan dat ik vol wil tanken.

De tank was bijna leeg en er gaat dan ook 25 liter benzine in waar ik omgerekend ongeveer $ 2,50 voor moet betalen.

Zo wordt reizen door Iran lekker goedkoop, zeker met een Yamaha Ténéré die 25 kilometer op een liter benzine kan rijden.

Ik reken af met een glimlach. De benzine is hier dus 10 dollarcent voor een liter en dat is een prettig idee.

De eerste bestemming in Iran is de stad Tabriz. In Tabriz moet ik mijn visum verlengen.

 

De eerste overnachtingsplek tijdens het reizen door Iran

De Yamaha Ténéré voelt zich prima thuis

Je krijg in eerste instantie een doorreis visum voor 5 dagen waardoor je verplicht bent dit visum te verlengen.

De grensformaliteiten hebben veel tijd in beslag genomen en ik besef dat ik Tabriz niet op de eerste dag kan halen.

Bovendien wil ik op mijn motorreis wel wat zien van Iran en er niet in twee weken doorheen vliegen. Reizen door Iran is reizen door een bijzonder land en dus wil ik daarvan genieten.

Het maakt me niet uit, ik rij door een prachtig  landschap in een voor mij mysterieus Iran. De temperatuur ligt voor mijn gevoel tussen de 35 en de 40 graden.

Ik ben wel hoge temperaturen gewend aangezien ik wel meer door woestijn gebieden heb gereisd maar het is ieder keer weer wennen.

 

Een noten winkel in Iran

Reizen door Iran liever niet in het donker

De Yamaha Ténéré voelt zich in ieder geval prima bij deze temperaturen en geeft geen krimp. De eencilinder is gemaakt voor een dergelijk motorreis en dat merk je aan alles.

Ik heb na mijn ontbijt amper wat gegeten omdat de grens formaliteiten zoveel tijd in beslag hebben genomen.

Ik begin langzamerhand hongerig en moe te worden. Bovendien wil ik niet in het donker reizen door Iran.

Niet dat er veel verkeer is maar ik probeer dit sowieso te vermijden tijdens mijn reis.

Na een tijdje passeer ik een stenen gebouwtje waar een paar mannen op touwbedden thee zitten te drinken. Dit is mijn moment om de Iraanse gastvrijheid op de proef te stellen denk ik.

Altijd welkom in Iran

Ik draai mijn motor de zanderige parkeerplaats op tot aan het stenen gebouw. Onder nieuwsgierige blikken parkeer ik mijn motor vlak voor het terras. Ik vraag of hier een restaurant is en als dat bevestigd wordt vraag ik om thee.

Alleen reizen in Iran gaat voor mij een nieuwe ervaring worden maar ik ben nergens bang voor.

Ik kan plaats nemen op een wankel houten stoeltje naast een jongeman. De eigenaar van het establishment loopt naar binnen en haalt thee.

Een kort moment heerste er een akelige stilte en ik vraag me af of ik wel welkom ben.

Nu heb ik tot nu toe alleen maar positieve verhalen gehoord over Iran maar ik moet het natuurlijk zelf nog ervaren.

Reizen door Iran blijkt populair te zijn

Links naast me ligt een oudere man op een touwbed die zich nergens iets van aantrekt. Zodra ik mijn thee heb beginnen de vragen. Waar ik vandaan kom, waar ik naar toe ga en waarom.

Ze willen ook dolgraag weten hoe het westen over Iran en haar bevolking denkt. Er ontstaat een spontaan gesprek over van alles en nog wat, de politieke situatie in Iran, Amerika, Israel etc. etc.

De sfeer is ontspannen en zo nu en dan wordt er hard op gelachen. Er komen ook fotoboeken te voorschijn met foto’s van andere reizigers die hier gestopt zijn.

Een stel dat op de fiets door Iran trok andere motorrijders etc, reizen door Iran lijkt populair te zijn dat blijkt. Veel mensen danken dat een vakantie Iran gevaarlijk is maar dat valt erg mee.

Een maaltijd van sla met gebakken aardappels

Op het hoogtepunt van de avond komt er een man van middelbare leeftijd op een zeer oud en gammel brommertje aangereden.

Hij vraagt of ik op zijn brommer wil rijden. Ik vind het prima en rij 2 rondjes op het zanderige parkeerterrein op zijn brommer.

De brommer is duidelijk op leeftijd want overal waar speling in kan zitten zit ook speling. Het vehikel kan niet veel snelheid maken en dat is maar goed ook.

Ik moet al mijn stuurman kunsten gebruiken om niet onderuit te gaan op het wankele apparaat. Dat is nog eens wat anders dan een Yamaha Ténéré.

Een smakelijke maaltijd

De eigenaar kijkt trots toe hoe ik op zijn brommer rondcross. Na 10 minuten rondjes te hebben gereden geef ik de brommer met een oké gebaar terug. De restaurant eigenaar heeft ondertussen eten gemaakt.

Er staat een smakelijke maaltijd van gebakken aardappels, sla en groente voor mij klaar. Het koele biertje moet ik er maar bij denken want dan kan hier nou eenmaal niet.

Iran is het land van de geheel onthouder want alcohol is nog steeds verboden en dus is het ook niet te krijgen. Wel jammer want na een flink warme dag is er niets lekkerders dan een koud glas bier.

Die nacht slaap ik op de veranda van het restaurant onder de sterren.De motor staat natuurlijk binnen. Een goed begin van het reizen door Iran denk ik terwijl ik mij een eerdere reis van jaren terug herinner.

28: 28: Amerika was mijn eerste grote motorreis.