42: Reizen kan een eenzame bezigheid zijn

Reizen op een motorfiets door landen als Iran is bijzonder avontuurlijk en er is veel te zien onderweg. Maar tijdens lange reizen ben je vaak niet meer zo geïnteresseerd in mooie paleizen of moskees, reizen gaat om het onderweg zijn en mensen ontmoeten. En als je langere tijd alleen onderweg bent, kan het ontmoeten van mensen een verademing zijn.

Deel 1: Van Goldwing naar XT500

Iran blijft een boeiend land

Na een paar dagen vertrek ik uit Shiraz. Ik ben onderweg weg naar de Pakistaanse grens en passeer daarbij de steden Kerman en Bam.

Van Kerman weet ik niet zo heel veel, behalve dan dat het een historische stad is en dat er veel historische gebouwen en moskeeën zijn.

Het klinkt misschien gek maar als je zo een tijdje onderweg bent raak je steeds minder in bezienswaardigheden geïnteresseerd.

Je bent aan het reizen om het reizen en toeristisch attracties worden naar verloop van tijd steeds minder interessant. Als je een wereldreis zoals ik kijk je naar andere dingen.

Reizen gaat om het onderweg zijn

Het gaat steeds meer om het onderweg zijn en steeds minder om de bezienswaardigheden. Bovendien heb je het na de 10e moskee en het 8e paleis wel een beetje gezien.

Niet dat ik een cultuur barbaar ben maar reizen gaat nu eenmaal ergens anders over. Je bent onderweg omdat je wil reizen en niet zozeer om mooie dingen te zien, al hoort dat er wel bij.

Al reizend door de schitterende woestijnen van Iran krijg je wel steeds meer het gevoel van avontuur. En dat gevoel heb je zeker als je alleen onderweg bent.

Je bent samen met de natuur en je motorfiets en verder niets anders en dat is een bijzonder gevoel.

 

Iran

Prachtig woestijn landschap in het oude Persie 

 Een intense manier van leven

Als je langere tijd onderweg bent wordt reizen gewoon een andere manier van leven. Het mooie van reizen is dat geen dag echt hetzelfde is en dat het nooit saai is.

Niet dat het allemaal fantastisch en leuk is, nee het gaat erom dat je je nooit verveeld. Je bent constant bezig met onderweg zijn of om ervoor te zorgen dat je weer verder kan reizen, kortom het is een intense manier van leven.

Je hebt de leuke momenten als je weer ergens uitgenodigd wordt en nieuwe mensen leert kennen.

Reizen kan ook zwaar zijn en soms gevaarlijk zijn. En soms ben je al die uitnodigingen ook wel een beetje zat.

Reizen is soms ook werken

Als de temperaturen extremer worden of als je problemen krijgt onderweg, dan wordt reizen hard werken.

Tot nu toe heb ik niet echt grote problemen gehad, behalve dan de pech in Italië.  Het gaat allemaal redelijk voorspoedig tot nu toe.

Van Shiraz naar Kerman is het ruim 600 km, een afstand die ik niet in een dag wil doen.

Aangezien Iran nog makkelijk is vergeleken bij wat ik wellicht nog ga tegen komen, wil ik zo relaxt mogelijk reizen.

 

Iran

Spontane ontmoetingen onderweg maken leuke foto’s en cheap deals.

Oppassen voor mijn zonnenbril

Op een gegeven moment rij ik door een groot woestijn gebied in de brandende zon.

Er is nergens enige bebouwing te zien, geen dorpen of gebouwen, helemaal niets alleen maar woestijn.

Totdat er na een bocht een paar stenen gebouwtjes opdoemen. Als ik dichterbij kom gaat er een jongeman in groen uniform op de weg staan en houdt mij aan.

Ik moet de Ténéré ergens parkeren en ik wordt een gebouwtje in gestuurd. Achter een bureau zit een grote kerel met een baard en met een wit overhemd aan.

Het gevreesde comité

Het is overduidelijk een lid van het gevreesde comité. Ik moet mijn paspoort laten zien en ik wordt uitgebreid gefouilleerd waarbij ze ook de binnenkant van mijn helm controleren.

Ik heb geen idee waar ze naar zoeken maar ik weet nog wel te voorkomen dat mijn zonnebril door de baardman “onopvallend” in een lade wordt geschoven.

Zonder zonnebril rijden is geen doen met de brandende zon. Tijdens de controle blijf ik de man vriendelijk glimlachend aan kijken en in de gaten houden. Ik wil geen problemen met deze griezels denk ik.

 

Iran

Reizen is soms behoorlijk eenzaam

Voetbal is overal hetzelfde

Na de uitgebreide controle kan ik doorrijden. Ik zwaai de jongeman in groen politie uniform vriendelijk gedag als ik wegrijd. Ik maak nog een stop bij een theehuis om wat te eten.

Laat in de avond kom ik aan bij een verlaten hotel. Er is in ieder geval plaats maar echt blij zijn ze niet met me lijkt het. De motor kan in een lege parkeerkelder staan dus die staat veilig.

Bij de receptie wordt ik, onder wantrouwende blikken, ingeschreven en krijg ik de sleutel van mijn kamer.

Op de televisie in de centrale hal van het hotel is een voetbal wedstrijd tussen Saoedi Arabië en Iran aan de gang en het staat er voor Iran niet best voor begrijp ik.

Iran en Saoedie Arabië zijn geen vrienden

Iran en Saoedie Arabië zijn aartsrivalen, als ze al geen aartsvijanden zijn. Er wordt weliswaar geen openlijke oorlog gevoerd tussen beide landen maar is veel vijandigheid onderling.

Voor een groot deel, zo niet in het geheel komt dat door het geloof. Saudie Arabië is een Soennitisch land terwijl de Iraniërs overwegend Shiitisch zijn.

Daarnaast heeft Saoedie natuurlijk goede banden met de Amerikanen en Israel en dat zijn weer vijanden van Iran. Het is een ingewikkelde situatie die zich in zowel Iran als het midden oosten afspeelt.

Als ik vraag of Saoedie Arabië aan het winnen is met voetbal krijg ik een paar woedende blikken naar mij toe geworpen. Hoe durf ik het te opperen lijk men te denken. Ik hou verder mijn mond maar vermaak mij wel met wat ik zie.

Stiekem zie ik de kranten koppen van de volgende dag al ” Breaking news on Iran”,  Iran verliest belangrijke wedstrijd. Ik zie het al voor me.

 

Iran

Het monument in Teheran

Voetbal boeit mij niet

Een paar Iraanse gasten lopen letterlijk met hun handen in het haar voor de TV heen en weer te ijsberen omdat Iran waarschijnlijk gaat verliezen. Ik werp even een blik op de tv en zeg maar niets.

Voetbal boeit mij niet zo maar ik kan wel lol hebben om dit soort taferelen. In het hotel is niets te eten te krijgen en dus zoek ik mijn heil maar op straat.

Ik verlaat het hotel om ergens wat te eten te zoeken. Het enige wat ik kan vinden is een simpel Kebab tentje, dit keer geen mensen die mij uitnodigen en van een kostelijk maaltijd voorzien.

Zo zit ik in alle rust en eenzaamheid mijn kebab te nuttigen, reizen kan soms eenzaam zijn.

43: Opium feestjes in kerman

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.