6: Het Anti duiksysteem verbeterde veel aan de wegligging

De Japanse motorfietsen industrie zag hoe de Italiaanse concurrentie de sportieve motorrijders naar zich toe ging trekken. Er moest iets gebeuren met de stuur kwaliteiten van de Japanse motorfiets.

1: Het ging bij motorfietsen alleen om vermogen in het begin

Het anti duiksysteem

In de motorwereld begon het besef door te dringen dat het bij motorfietsen om meer dan vermogen ging.

Al die PK’s moesten goed in bedwang gehouden kunnen worden. Niemand wilde een motorfiets met 100 pk hebben met een slechte wegligging.

En in veel gevallen was dat het probleem bij de moderne motorfiets. Met het vermogen zat het wel goed maar de wegligging daar ontbrak het nog wel eens aan.

Bij sommige motorfietsen kon de slecht wegligging voor levensgevaarlijke situaties zorgen.

Motorfietsen die bij hoge snelheden plotseling onbestuurbaar werden, waren een nachtmerrie voor motorrijders.

 

Wegligging
photo credit: ronsaunders47 The Honda Gold Wing. GL 1000. 1974-79. via photopin (license)

De Goldwing stond bekend om zijn levensgevaarlijke weggedrag.

De wegligging moest beter worden.

Om te beginnen was het zaak dat het weggedrag van de motorfiets beter werd en dat kon door de basis van de motorfiets aan te pakken.

Frames werden beter ontworpen en stijver gemaakt. Door het gebruik van betere materialen konden frame’s stijver maar toch lichter worden.

De stijfheid van het Frame zorgde minder beweging in het hart van  de motorfiets. Hoe minder beweging er in een frame zat hoe beter een motorfiets reageert op het wegdek.

Hoe minder de kans op beweging in het frame hoe minder ongewenste beweging de motorfiets maakt. Een goed voorbeeld van een slap frame  en te dunnen voorkpoten is de Goldwing of GL1000.

 

wegligging bij motorfietsen

De veel te dunne voorkpoten van de GL100 zorgde soms voor gevaarlijke situaties.

Koffer rekken zelf passend maken

De Goldwing GL1000 is een motorfiets die, zeker voor die tijd, veel vermogen had maar geen goed weggedrag.

Het frame van de Goldwing was te slap voor het vermogen. Bij hogere snelheden kon de motorfiets minder goed wegdek niet meer volgen.

Tevens was de Goldwing als naked bike een motorfiets die door de consument van allerlei accessoires werd voorzien waardoor de balans van de motorfiets zoek raakte.

Allerhande koffers en stroomlijnen met zware subframe’s werden als accessoires verkocht en gemonteerd.

 

Japanse motorfietsen

De CBX was een 6 cilinder krachtpatser maar qua wegligging viel er nog wel wat te verbeteren.

Consumenten zochten zelf naar oplossingen

Het ergste van alles was dat veel van die accessoires niet goed past omdat het veelal universeel was.

Door het slecht passen van koffer rekken en stroomlijnen gingen consumenten vaak zelf oplossingen bedenken. En dat waren niet altijd de beste oplossingen.

Ik kan mij nog wel herinneren dat ik onderdelen van koffer rekken op de stoeprand in model heb staan timmeren met een hamer.

Het gevolg was dat ik een rek had dat ongeveer op mijn motorfiets paste. Natuurlijk paste dit niet zoals het hoorde te passen met teveel beweging tot gevolg.

 

De voorvork stabilisator werd door veel eigenaren zelf gemonteerd om de voorvork stijver te krijgen.

De GL1100 had betere wegligging

Als antwoord op het slechte stuurgedrag van de Goldwing kwam de Japanse fabriek in 1980 met de Goldwing 1100 op de markt.

De GL1100 was standaard een naked bike maar werd in 1980 ook als Interstate op de markt gebracht.

Het Interstate model van de GL1100 was van de fabriek uit, uitgerust met een grote toer stroomlijn. De gehele motorfiets was voorzien van een stijver frame en had beter remmen.

Een jaar later kwam de Aspencade op de markt. De GL1100 Aspencade was uitgevoerd met dezelfde stroom als de Interstate maar had een radio ingebouwd in de kuip.

Behalve de stroomlijn en de radio had de Aspencade iets wat nog maar weinig motorfietsen hadden en dat was een anti duiksysteem. Later werden meer Honda motorfietsen uitgerust met dit systeem.

 

Nieuwe BMW met een zeer stevig voorvork die voor betere wegligging zorgt.

Balhoofdhoek en naloop

Het probleem bij motorfietsen was namelijk dat de wegligging bij hard remmen nadelig beïnvloed werd. Dit kwam doordat de motorfiets diep in de voorvering dook.

Doordat een motorfiets in de voorveren duikt tijdens remmen veranderd de balhoofdhoek en de naloop van een motorfiets.

Het wijzigen van de balhoofdhoek zorgt voor minder goede wegligging. Er veranderd immers iets aan het door de fabriek bedachte geometrie van de motorfiets.

Dit stond nog los van het probleem van een voorvork die vervormde bij heftige rem acties. Sommige voorvorken waar niet stevig genoeg om vervorming door hard remmen te voorkomen.

 

De Suzuki 650 Turbo met anti duik systeem in de voorvork

Het anti duik systeem beter zichtbaar op de voorvork

Anti duiksystemen

Om dit effect te verminderen of geheel op te heffen werd het anti duiksysteem uitgevonden.

Dit anti duiksysteem moest de dynamische aslastverplaatsing tijdens het remmen tegengaan.

Maar niet alleen Honda was bezig met het verbeteren van de wegligging van zijn motorfietsen.

Alle Japanse merken hadden door dat de wegligging van hun motorfietsen op verschillende punten veranderd moesten worden.

Verschillende anti duiksystemen.

Honda kwam met een mechanisch anti duiksysteem, Kawasaki paste progressieve demping toe in zijn voorvork waardoor het zelfde effect optrad als het anti duiksysteem van Honda.

Ook Suzuki had door dat er iets aan het weggedrag van de motorfiets moest gebeuren en ontwikkelde verschillende anti duiksystemen.

Het NEAS (New Electrically Activated Suspension ), een elektrisch anti duik systeem was misschien wel het meest revolutionaire systeem.

Bij Yamaha motorfietsen zat het anders. Bij Yamaha monteerde men het TCS oftewel Travel Control Systeem, een anti duiksysteem met variabele demping.

De wegligging van de Japanse motorfietsen werd door alle toegepaste techniek duidelijk beter .

 

Wegligging bij motorfietsen

De CBX omgebouwd tot cafe racer op het Wheels and Waves festival in Biarritz.

De GL 1200 had een veel stijver frame

In 1984 werd Honda’s Goldwing opgevolgd door de sterk verbeterde GL1200.

De 1200cc viercilinder had een volledig vernieuwd motorblok en een langer en stijver frame wat weer gunstig was voor de wegligging.

In 1984 werd de “kale” versie van Honda’s Goldwing voor het laatst geleverd omdat de vraag naar het model zonder fabriekskuip verder afnam.

De motorfiets industrie was op de juiste weg maar de motorfiets evolutie was nog maar net begonnen.

Ook op het gebied van remmen was nog veel te verbeteren. Maar de wegligging bij motorfietsen ging er zeker op voorruit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.