De historische stad Bam is geheel opgebouwd van Leem en is ongeveer 2000 jaar oud. Het is niet alleen de historische citadel die een bezoek aan Bam de moeite waard maakt. Bam zelf is een stoffige woestijnstad dat zo uit een 1000 en een nacht sprookje kan komen. Het is tevens de laatste grote plaats in Iran die ik bezoek want de grens met Pakistan komt dichterbij.
Deel 1: Van Goldwing naar XT500
Op de grens van Pakistan
De afstand van Kerman naar Bam is slechts 191 km en dat kan ik dus op mijn gemak in een dag halen. Ik doe alles op mijn gemak gedurende mijn reis en dus is het niet nieuw voor mij. Haasten doe je niet als je reist.
Ik ben om een uur of 11 ’s ochtends vanuit Kerman vertrokken en verwacht ergens in de middag in Bam aan te komen.
Ik rijd over een kaarsrechte asfaltweg met links en rechts alleen maar uitgestrekte woestijn.
De theehuizen worden zeldzaam in dit deel van Iran en dus ben ik vooral aangewezen op het water dat ik bij me heb.
Nog 50 kilometer naar Bam
Net als ik echt ga verlangen naar een thee-stop zie ik een bord langs de weg waarop aangegeven wordt dat Bam nog 50 kilometer rijden is. Ongeveer 3 kwartier later stuur ik mijn motorfiets een afslag af richting Bam.
Bam is een kleine stad met veel lage gebouwen en veel kraampjes waar je kan eten en drinken. Het is een echte woestijnstad die voornamelijk uit lemen gebouwen bestaat.
Ik zoek in de stad Bam een hostel op en informeer naar beschikbare kamers. Als ik de binnenplaats op loop zie ik daar tot mijn verbazing een Honda Transalp staan met een Belgisch kenteken.
Een paar seconde later hoor ik iemand met een duidelijk Belgisch accent aan mij vragen of ik soms een Hollander ben. “Ik ben Phillip” zegt de Belg en geeft mij vrolijk lachend een hand.
De citadel gemaakt van leem
Pakistan is minder makkelijk te bereizen.
Phillip is net als ik onderweg naar Azië en verder. Ik deel een kamer met Phillip zodat we de kosten van ons verblijf zo laag mogelijk houden.
We praten een tijdje over wat we tot nu toe op onze reis hebben meegemaakt en spreken af dat we in ieder geval samen en tijdje door Pakistan gaan reizen.
Pakistan is, van wat ik gehoord heb, minder makkelijk te reizen dan Iran maar dat levert natuurlijk ook weer meer avontuur op.
Vooral het eerste deel van Pakistan tot aan Quetta is het deel waar niets te krijgen is en waar ook bijna geen hotels zijn. Het is het meest avontuurlijk deel van de reis denk ik.
De dadels van Bam
Ik parkeer mijn motorfiets op de binnenplaats van het guesthouse en ga lopend de omgeving verkennen. De stad zelf is niet zo heel bijzonder maar het is er wel druk en gezellig.
Er zijn overal kraampjes en winkeltjes en er wordt natuurlijk ook overal thee geschonken. Bam is bekend vanwege zijn overheerlijke dadels en daar geniet ik dan ook flink van.
Voor 1 dollar koop je een flinke doos met verse dadels. Phillip en ik worden op een gegeven moment uitgenodigd voor de thee door iemand die ergens anders in Bam een guesthouse runt.
Tja zo gaat dat in Iran en ik begin al bijna spijt te krijgen dat ik het land op een gegeven moment ga verlaten.
Een straatje in de historische stad Bam
Enfield is niet zo koninklijk meer
In het andere guesthouse logeert een groepje Oostenrijkse motorrijders die op een in India gekochte Enfield op de terugweg zijn naar huis.
De Enfield is van oorsprong een Engelse motorfiets die stamt uit de tijd dat India nog een Engelse kolonie was.
De Royal Enfield werd toen nog de Royal Enfield genoemd. Nu de motorfiets niet meer door Engelsen gebouwd wordt mag er geen Royal meer voor de naam staan en is het nu dus gewoon een Enfield.
Het is ook wel terecht dat er geen Royal meer voor de in India gebouwde 2 cilinder staat want er is ook niets koninklijks meer aan.
De Enfield valt makkelijk uit elkaar
De Indiase Enfield wordt vaak van inferieur materiaal gemaakt. Het staal is vaak slecht en er wordt minder precies gewerkt dan in Japan bijvoorbeeld.
Van meerdere mensen die op een in India gebouwde Enfield hebben gereden hoor ik verhalen dat de Enfields de neiging hebben om onder het rijden uit elkaar te vallen.
De Oostenrijkers bevestigen in ieder geval de slechte kwaliteit van de Indiase motoren en geven ook aan dat er van alles kapot is gegaan onderweg.
Het voordeel van een Enfield is dan wel dat je de motorfiets overal in India kan laten repareren voor weinig geld maar dat is dan ook het enige.
Oostenrijkse Enfield piloten
Ze vertellen ook over hun rit door Pakistan, waarbij ze ergens verdwaald raakte in een brede vallei waar ze constant een rivier met hun motoren moesten oversteken.
De rivier ging zigzag door de vallei en ze moesten er ieder keer doorheen. Het was een marteling vonden de Enfield rijders.
Een van de Oostenrijkers kreeg onderweg zo’n dorst dat hij uit de rivier heeft gedronken en daar is hij nu nog ziek van. De Enfield piloten zijn 3 dagen aan het zoeken geweest voor ze eindelijk weer op een normale weg terecht kwamen.
Ze adviseren ons deze route vooral niet te nemen. We voelen ons met zijn tweeën gewaarschuwd en gaan ervan uit dat we de juiste route in Pakistan wel kunnen vinden.
Phillip en ik blijven nog een tijdje in Bam en bekijken de stad uitvoerig. Ik bezoek ook nog de geheel uit leem gemaakte, 2000 jaar oude citadel van Bam.
Zittend voor een thee huis in Bam, nog even en dan vertrek ik richting de Punjab
Een schitterend uitzicht over de citadel
De citadel of Arge e Bam is een van de historische schatten van Iran. Ik loop als enige door dit historische bouwwerk, er is werkelijk nergens een toerist te bekijken alleen een paar mannen die bezig zijn met restauratie werkzaamheden.
Ergens in het imposante geheel is een theehuis waar ze behalve thee ook allerlei lekkere taartjes verkopen. Ik geniet van het geweldige uitzicht en besef dat reizen door Iran toch wel erg relaxt gaat.
Er is altijd wel een plek waar je kan overnachten en eten. Iedereen is vriendelijk en ik ben nergens vijandelijke mensen tegen gekomen. Nee er is niets mis met Iran denk ik en bestel nog maar eens een glas thee.
Het maken van deze reis is de beste beslissing die ooit genomen heb denk ik, terwijl ik achterover leunend van mijn glas thee geniet terwijl ik uitkijk over de schitterende citadel.
46: Het avontuur begint in Pakistan