De motorfiets was het begin van de drang naar meer vrijheid. De bromfiets tijd lag voorgoed achter mij. Ik had al snel in de gaten dat mijn 360 cc tweecilinder niet voldoende in huis had. Om relaxt op avontuur te gaan was voor mijn gevoel meer vermogen nodig.
Deel 1: Het begin van het avontuur
Mijn Honda 550 four
Het vermogen van de tweecilinder was onvoldoende voor verre reizen, zo oordeelde ik toen tenminste. Ik was beginnend motorrijder dus wist er nog niet zoveel van af.
Ik had in eerste instantie gekozen voor de Honda cb550f maar er werd een Honda cb 550k afgeleverd. Ik was echter zo blij met mijn motorfiets dat het me niet veel uitmaakte.
Er bestond ook nog een Honda cb550f super sport. De supersport had iets meer vermogen en een vier in een uitlaat.
Ik ging op zoek naar een zwaardere motorfiets. Het spreekt vanzelf dat ik daarbij ook rekening moest houden met mijn financiën.
Mijn keuze voor de 550 K
Mijn keuze viel op een Honda 550 Four . Ik liet de Honda CB550 four bij aankoop uitrusten met een sportieve stroomlijn van Rickman.
Rickman was in de jaren 80 een van de meest bekende merken op het gebied van stroomlijnen voor motorfietsen.
De stap van Honda 360 cc naar de Honda 550 four was in die tijd een hele logische
Want als motorrijder klom je langzaam op naar steeds zwaardere motorfietsen. De Honda van mijn keuze was een voorspelbare. Want de overstap van 360 cc naar 550 cc was te verwachten.
Rampen en ongelukken
Ik reageerde nog amper op de vragen van mijn ouders over topsnelheden en pk’s. Mijn Honda was mijn droom motorfiets en de rest interesseerde me niet.
Mijn moeder ziet alleen maar rampen en ongelukken en snapt de term vermogen niet. Dat mijn Honda ruim 50 pk had deed haar niets.
Zodra het weer over mijn nieuw aan te schaffen motorfiets gaat kijkt ze stuurs naar haar strijkwerk.
Mijn vader lijkt wat meer geïnteresseerd te zijn in de techniek van motorfietsen. Mijn vader reageerde minder paranoia dan mijn moeder op mijn plannen maar gerust was hij niet.
Vooral mijn ideeën over vrijheid bevielen hem niet. En de Honda 550 Four was voor mij het symbool voor vrijheid.
Een weekendje avonturen op de motorfiets in de jaren 80. De Honda Goldwing was mijn volgende droom
Ik kon de Honda CB550 ophalen
Vanwege de financiën moet ik nog even doorrijden op de tweecilinder. Maar op een gegeven moment was het dan zo ver.
Ik kon ik mijn nieuwe Honda CB550 gaan ophalen bij de dealer en liet mijn twee cilinder achter.
De meer dan een halve liter zware Honda 550 four had duidelijk meer vermogen dan mijn eerste motorfiets en was zwaarder.
Na een inrij periode van 1000 km gaf ik hem dan ook flink de sporen. Ik wist mijn nieuwe tweewieler op een topsnelheid van rond de 180 km/uur te krijgen.
Uiteraard vertelde ik niets tegen mijn ouders over de mogelijkheden van mijn nieuwe vrijheidsmonster. Mijn Honda rijd lekker door, antwoord ik op hun vragen.
Een Glimmende viercilinder met sportkuip
Ik genoot van mijn nieuwe glimmende Honda met sportkuip en ging regelmatig met enkele van mijn motorvrienden toeren.
Ik ging sowieso iedere weekend heen en weer naar mijn kazerne in Deventer waar mijn diensttijd doorbracht.
Ieder weekend genoot ik weer van de rit met mijn viercilinder Honda. Ondanks dat ik iedere week hetzelfde stuk reed vond ik het prachtig.
Mijn moeder deed bij minder goed weer nog wel eens een voorzichtige poging mij te overtuigen dat het beter is om met de trein te gaan. Ik wil er echter niet aan denken.
Het gaat met het heen en weer rijden tussen Den Haag en Deventer niet altijd goed. Niet dat mijn Honda CB550 problemen geeft natuurlijk.
Kampeer weekend in de eifel, alles ging op de motorfiets
Een incident op de snelweg
Zo begint het tijdens de rit een keer te regenen waardoor ik mijn regenpak te voorschijn moet halen.
Het regenpak zit in dezelfde tas als de legerkleding die ik mee naar huis neem. Ik haal mijn regenpak uit de tas en trek het aan.
Ik vergeet vervolgens mijn tas weer met spinnen vast te sjorren en rij verder .Ik merk dit een paar kilometer verder pas maar dan is het al te laat.
Mijn tas met gewassen militaire kleding wordt door het verkeer over de snelweg verspreid en aan stukken gereden.
Als ik zie hoe de kleding door het zware verkeer aan stukken wordt gereten besef ik even wat de risico’s van het motorrijden zijn maar ik denk er niet aan om te stoppen met rijden.
Daar gaat mijn mooie Honda
Op een dag ga ik tijdens een kort ritje in de stad onderuit en breek hierbij twee vingers.
Mijn mooie sportkuip is aan gruzelementen en er zit een kras op een van mijn uitlaten.
Vanuit het ziekenhuis bel ik mijn ouders met het nieuws dat ik onderuit ben gegaan en dus later thuis komt.
Als ik later met twee gespalkte vingers thuis kom krijg ik tot mijn verrassing geen preek van mijn ouders, ze lijken mijn keuze te hebben gerespecteerd.
De sportkuip wordt vervangen voor een meer op toeren gericht scherm omdat dat toch wat meer relaxt zit.
Het is zeker voor de lange afstanden erg prettig om meer rechtop te kunnen zitten.
Altijd overal kamperen was de bedoeling
Liever met de Honda op pad
Na 14 maanden zat de militaire dienst erop en ging ik weer voltijd aan de slag bij de doe het zelf winkel.
Ik proefde steeds meer onvrede en onrust bij mezelf en ik wist niet wat ik er mee aan moest.
Ik veranderde nog een keer van baan maar de onrust blijft. Een toenmalig vriend van mij vroeg of ik zin had om een paar weken met de motorfiets op vakantie te gaan waar ik mee instemde.
We kiezen er voor om dwars door Joegoslavië naar Griekenland te rijden, wat voor mij een groot avontuur was. We hadden vier weken voor de trip gepland en dat moest genoeg zijn.
Mijn nieuwe Honda CB550 is sterk genoeg om flinke kruissnelheden aan te kunnen houden en dus houdt niets mij nog tegen.
Mijn motorfiets lijkt iets te missen
Mijn ouders lijken mijn “gevaarlijke” liefhebberij te hebben geaccepteerd en gaan ervan uit dat ik het allemaal wel heel ga houden. Voor een deel hebben ze gelijk.
De rit door Joegoslavië en Griekenland was een succes. We rijden door de schitterende natuur van Oostenrijk, Joegoslavië en Griekenland. We genieten van bochtige wegen en vriendelijk bevolking en het avontuur.
Tijdens deze rit van vier weken voel ik mij intens gelukkig en op sommige momenten voel ik mij zelfs een ander mens.
Ik ga tijdens de rit nog wel een keer onderuit maar de schade is beperkt en het maakt me ook niets meer uit ik voel me bevrijd.
De Honda 550 four bevalt mij prima maar ik mis wel iets. Ik mis een stukje extra avontuur en dat kan mijn Honda mij niet schenken. Ik weet dan nog niet wat het is maar dat duurt niet lang.
Het lijkt erop dat ik mijn onrust ook kwijt ben gedurende de reis, ik ben nu bezig met iets wat mij de meeste bevrediging schenkt en dat is reizen met een motorfiets.
Een viercilinder was mijn droom
Mijn vader was niet avontuurlijk
Na een avontuur van vier weken kom ik weer thuis en mijn ouders merken direct dat er iets aan mij veranderd is.
Ik heb mijn vrijheid geroken en ik wil er meer van, dat is wat ze zo van mijn gezicht af kunnen lezen.
Eenmaal thuis merk ik zelf ook dat ik meer wil kunnen genieten van het reizen op zich, mijn vrijheid en van tweewielers.
Ik ben ondertussen 21 jaar en krijg steeds meer het gevoel dat ik iets moet veranderen in mijn leven.
Ik woonde nog steeds bij mijn ouders thuis en daar ging ik mij steeds onprettiger bij voelen. Ik kon het namelijk absoluut niet vinden met mijn vader.
Binnen zonder kloppen
Ik zag hem als een zeurderige bemoeial die bovendien meestal chagrijnig door het huis liep.
Mijn vader bemoeide zich meestal op een negatieve manier met alles wat ik deed en niets was eigenlijk goed.
Hij liep zonder kloppen mijn kamer binnen en maakte dan opmerkingen over mijn inrichting.
Hij had geen goed woord over voor mijn drang naar vrijheid. Ik was 21 en wilde eigenlijk het liefst het huis uit maar daar verdiende ik niet voldoende voor.
De oplossing kwam vanzelf
De oplossing voor mijn vrijheidsdrang kwam vanzelf. Ik kwam mijn oude motormaat weer tegen. Mijn motormaat had ook een Honda. Eerst een Honda CB350 Four en later een Honda 750.
De Honda 750 was voor mij de ultieme motorfiets maar ik was ook blij met mijn Honda CB550.
Samen met nog wat andere motorvrienden gingen we er regelmatig op uit om onze met onze motorfietsen te gaan ontspannen.
Mijn moeder snapte het wel en liet me gaan maar mijn vader had er duidelijk moeite mee en wilde alles weten wat ik deed en dat leidde tot conflicten.
Als ik weer eens een weekend of langer op stap was geweest of gewoon ‘s avonds op stap ging wilde hij altijd weten waar ik geweest was. “waar heb je uitgehangen?” was dan zijn commentaar.
Ik zei dan natuurlijk niets maar trok me terug op mijn kamer. Ik beseft wel dat dit niet langer kon op deze manier maar een oplossing had ik niet.
De CX 500 tweecilinder werd eind jaren 70 geproduceerd maar trok mij in het geheel niet
Een tijd van werken en sparen
Op een gegeven moment vroeg mijn motormaat of ik interesse had in een trip door Amerika.
Hij had dat al eens eerder gedaan in zijn eentje en dat was hem prima bevallen. Na enige tijd nadenken besloot ik het te doen.
Het werd een tijd van hard werken en flink sparen. De bedoeling was dat we in Seatle zouden landen en vervolgens een Grey Hound bus naar Canada zouden nemen.
Eenmaal in Canada gingen we iemand helpen met het bouwen van een huis om nog wat meer geld te sparen voor een motorreis door Amerika.
Een ticket naar Amerika
Ik vond het een uitstekend idee, ik was weg bij mijn ouders en ging een geweldig avontuur tegemoet.
De reactie van mijn ouders was minder enthousiast, mijn vader zag overal ellende en vond Amerika een verdorven land vol racisme.
Mijn moeder maakte zich alleen maar zorgen en zag overal beren op de weg. Maar ik, ik dacht alleen maar aan het avontuur.
Op een motorfiets door Amerika rijden Honda, Yamaha of Harley Davidson. Het maakte niet uit. Het werd uiteindelijk een Honda CB750. een uitstekende viercilinder.
Een half jaar later nam ik ontslag en kocht een vliegticket naar Amerika, het avontuur tegemoet. Hierover meer in het volgende deel.
De SOHC serie van Honda