1: De bromfiets was de eerste stap richting motorfiets

De nachtmerrie van mijn ouders

Iedere ouder koestert zijn kind maar moet na verloop van tijd zijn of haar kind loslaten. Dit begint natuurlijk al als je kind een jaar of 4 is want dan komt de school in zicht. Het wordt nog lastiger als je kind een puber wordt, en zijn of haar eigen weg gaat kiezen. Ik koos eerst voor een bromfiets en later voor een motorfiets en dat werd de nachtmerrie van mijn ouders.

Iedere motorfiets fascineerde mij

Ik heb zelf geen kinderen maar ik zie dit vaak genoeg bij vrienden van mij die ze wel hebben.

Kinderen gaan op vrij jonge leeftijd al zelf dingen ontdekken. Kinderen lopen steeds verder weg van de ouders en proberen zoveel mogelijk hun eigen weg te kiezen.

Dit kan voor veel ouders vrij hard zijn want als je kinderen een eigen weg gaan, vertrekken ze vaak. Soms naar verre oorden en wordt het contact minder.

Ik was precies zo, en dat tot ongenoegen van mijn beide ouders. Ik groeide op in de jaren 60 van de vorige eeuw.

Mijn ouders waren opgegroeid in de jaren 40 en dat was een heel andere tijd. Zeker als je  het gaat hebben over vrijheid.

Die drang naar vrijheid zit in alle mensen maar niet overal kan die drang gevolgd worden.

motorfiets

Het verlangen naar een gemotoriseerde tweewieler steeg

Ik dwong mijn vrijheid af

Bij mij zat dat anders, ik dwong mijn vrijheid af. Ik ging gewoon daar waar ik heen wilde. Ondanks de protesten van mijn ouders deed ik wat ik wilde. Ik trok me van niemand wat aan.

Ik kan het me goed voorstellen hoe het voelt als je een vrij gevochten kind hebt dat zeer eigenzinnig zijn eigen richting bepaald.

Ik was namelijk ook zo’n kind. De nachtmerrie van mijn ouders begon ongeveer gelijk met het verwezenlijken van mijn droom.

Toen ik nog heel jong was, zeg maar een jaar of 5 begon ik al met mijn droom alhoewel ik toen nog niet besefte dat dit was wat ik echt wilde als ik groot was.

Maar ik weet wel dat ik toen al gefascineerde was door iedere motorfiets die ik zag staan of rijden.

Wandelen met mijn moeder

Als ik met mijn moeder naar buiten ging om boodschappen te doen of om zomaar te gaan wandelen bleef ik steevast stil staan als er ergens een motorfiets stond.

Het mooiste was als de motorfiets in kwestie klaar stond om weg te rijden met een in leer geklede ridder erop. Het was namelijk mijn droom om op een motorfiets weg te rijden.

De spanning van het vertrek en het geluid van de motorfiets in kwestie maakte dat ik wilde wachten tot de tweewieler wegreed.

Het waren die moment dat mijn moeder verbaasd was over mijn belangstelling voor de motorfiets.

Ik was een jaar of 5 en snapte natuurlijk niets van het gemotoriseerde geweld maar het trok geweldig.

Mijn moeder wist toen natuurlijk nog niets van mijn droom en haar nachtmerrie af maar dat zou nog komen.

Motorfiets

Ik had een ongetemd verlangen naar een motorfiets

 Ik stonk regelmatig naar uitlaatgassen

Als we dan weer thuis kwamen vertelde mijn moeder wel eens terloops aan mijn zussen dat ze me weer met mijn neus uit een motor uitlaat had moeten halen.

Volgens mijn familie stonk ik dan altijd vreselijk naar de uitlaatgassen want ik stond bijna met mijn reukorgaan in de uitlaat naar het stalen ros te staren.

Mijn zussen begrepen er ook niets van, die waren alleen maar bezig met hun haar en kleren. Ik was de enige jongen in het gezin en dat gaf mij op mijn beurt weer veel vrijheid.

Mijn familie schonk verder geen aandacht aan mijn bijzonder interesse voor de motorfiets, want ik was net een jaar of 5 dus het kon geen kwaad.

Ik kreeg meer interesse voor motorfietsen

Maar de jaren schreden voort en mijn aandacht voor de gemotoriseerde tweewieler verdween niet maar werd alleen maar erger.

Bromfietsen dede mij ook wel wat maar motorfietsen spraken meer tot mijn verbeelding.

Ik had de lagere school doorlopen en zou naar het middelbaar onderwijs gaan.

Ik was een jaar of 12 toen ik naar de LTS ging.  Ik woonde zelf in Den Haag en mijn school stond in Loosduinen.

Dat maakte dat ik iedere dag met de bus naar school ging. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk een bromfiets kopen maar ik moest wachten.

Mijn ouders hadden overigens altijd gezegd dat ik op mijn 13e een nieuwe fiets zou krijgen en daar hield ik ze aan.

Op mijn 13e verjaardag nam ik een spiksplinter nieuwe fiets in ontvangst en vanaf dat moment ging ik met de fiets naar school.

Een bromfiets kreeg ik niet.

Mijn moeder vond het maar niks dat ik met de fiets naar school ging. “Die drukke weg met al dat vrachtverkeer” jammerde ze dan, “ga toch lekker met de bus”.

Maar daar dacht ik natuurlijk heel anders over. Met mijn eerste fiets had ik een stukje vrijheid ontdek en bovendien hoorde je er meer bij als je met de fiets op school kwam.

De bus was voor watjes. Met een bromfiets was je helemaal een held maar daar had ik nog lang geen geld voor.

Mijn ouders hielden zich overigens ook plechtig aan hun belofte om géén bromfiets voor mij te kopen en dus was ik vrij lang aangewezen op mijn fiets.

Ik pakte alle baantjes aan

De hunkering naar een motorrijwiel bleef aanwezig en ik wist na al die jaren nog steeds wat ik wilde. Ik wilde het liefst direct een motorfiets kopen. Het liefst een BMW motorfiets.

Ik werd 16 en kreeg, zoals beloofd, géén geld van mijn ouders om een bromfiets te kopen.

Dat wilde niet zeggen dat ik mijn hunkering naar een stalen ros opzij zette. Sterker nog het verlangen naar een brommer werd alleen maar groter.

Ik pakte allerlei baantjes, als autopoetser, krantenbezorger en stond op mijn vrije zaterdag ook regelmatig portieken schoon te maken.

Ik moest en zou gemotoriseerd vervoer hebben want mijn vrijheid lonkte. Niet lang na mijn 16e verjaardag stond zag ik in de krant een bromfiets te koop staan. Mijn vrijheid kwam dichterbij.

Deel 2: Een Puch was te duur

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.