79: Thailand uitkomen gaat lastig worden

Een van de grote angsten van avonturiers en wereldreizigers als ik, is de bureaucratie die her en der heerst. Mijn eerste echte confrontatie met die bureaucratie die ik ervaar was die van de Iraanse grens. De grensformaliteiten duurde eindeloos lang. Thailand binnenkomend liep ik tegen problemen die te maken hadden met de naam in mijn Carnet. En nu kan ik zomaar echt in de problemen komen.

1: Van Goldwing naar XT500

In Maleisië is het avontuur voorbij

Het is duidelijk dat de man in uniform voelt dat hij mijn meerdere is. In dit geval klopt dat ook. Ik kan niets anders doen dan hopen op een beetje genade van de officier want als ik een grote mond op ga zetten gaat het fout.

Terwijl ik het zweet langs mijn rug voel lopen, volg ik de officier in het smetteloze witte uniform het kantoortje in.

Ik wordt gesommeerd te gaan zitten waarna mij wordt uitgelegd hoe ernstig de situatie is.

“You have a big problem with your visa”  zegt de officier, “your motorcycle is now illegal in Thailand and you should go to prison”.

Het klinkt erg onheilspellend wat ik hoor en ik denk dat ik Thailand misschien wel helemaal niet uitkom. En dat terwijl Thailand in komen met mijn Tenere als zo’n probleem was. 

Thailand is een prima land met vriendelijk mensen maar je moet er geen problemen krijgen.

 

Maleisië

Reizen was nog steeds leuk maar vanaf Thailand was het avontuur er wel uit.

Kom ik Thailand nog wel uit ?

Op het moment dat hij dat zegt begint het te dagen. Ik heb natuurlijk wel een aantal keren mijn visum in mijn paspoort verlengd maar heb daarbij niet aan mijn carnet gedacht.

En alleen met een carnet krijg ik mijn Tenere het land uit. Want een carnet de passage zoals ik dat heb voor mijn Tenere heb ook een bepaalde geldigheidsduur.

Het carnet moet af en toe verlengd worden net als het visa. Alleen wist ik dat niet.

Ik krijg het nu toch echt Spaans benauwd en vrees flinke problemen. Op dat moment gaat de telefoon. De officier pakt de telefoon en begint een gesprek met iemand aan de andere kant.

Ik ben de Falang in Thailand

Tijdens het gesprek vang ik het woord Falang op wat buitenlander betekend in Thailand. Grijnzend spreekt de officier met iemand aan de andere kant terwijl hij meerdere keren grijnzend  het woord Falang laat vallen.

Op de een of andere manier voel ik mij daardoor gerust gesteld omdat ik het idee krijg dat ik in de maling wordt genomen. Hij legt de telefoon neer en begint mij streng toe te spreken over mijn visum en mijn Carnet.

Ik pas weer dezelfde slijm tactiek toe die ik bij het binnenkomen van Thailand heb toegepast.

Ik vertel dat ik een tijdje ziek ben geweest en dat ik niet dacht aan het verlengen van mijn carnet. “Thailand is such a beautifull country” slijm ik bij de douane man.

Ik vertel ook dat ik de tijd vergeten ben omdat ik Thailand zo´n prachtig land vind en dat de mensen zo fantastisch zijn etc etc. Nu is Thailand ook wel een prachtig land maar ik overdrijf het nu wel schromelijk.

 

Pakistan

Prachtige wegen in Pakistan

50 dollar boete is de oplossing

Na een half uur lijk ik de beambte overtuigd te hebben van mijn onschuld. Ik kom er uiteindelijk met een boete van ongeveer 50 dollar vanaf.

Zonde van het geld maar altijd beter dan een tijdje in Thailand in een gevangenis doorbrengen en Maleisie lonkt meer dan ooit.

Bovendien is het reizen tot nu toe erg goedkoop geweest. Ik geef ongeveer 250 dollar per maand uit aan reis en verblijfkosten en dat is bijzonder weinig.

Die 50 dollar die ik uitgeef om mijn huid te redden kunnen er dus wel vanaf zolang ik mijn Tenere maar mee krijg. Ik ben hoe dan ook opgelucht dat ik door kan rijden en niet verder in de problemen kom.

Carnet niet nodig in Maleisië

Na het betalen van de boete handel ik nog het een en ander aan papierzaken af en start, nog nahijgend van de ontstane stress, mijn motorfiets.

Ik kijk nog even om, om te zien of ik de officier nog ergens zie maar die is alweer vertrokken. Maleisië inkomen is een makkie want daar wordt bijna niets gecontroleerd.

Mijn Carnet hoeft in Maleisië niet gestempeld te worden want in Maleisië heb je geen carnet nodig.

Het is dan ook voor het eerst tijdens mijn reis dat ik met alleen een stempel in mijn paspoort een grens over kan steken.

 

Nepal

In Nepal was reizen nog echt avontuurlijk

Het einde van de reis is inzicht

Terwijl ik even later de eerste kilometers over asfalt van Maleisië rij besef ik dat mijn reis op zijn einde begint te lopen. Oké ik heb nog wel een maand of 4 de tijd maar het eind is wel in zicht.

Vanaf de grens van Malaysia tot aan Singapore is het minder dan 800 kilometer rijden en als je wil over een perfect geasfalteerde snelweg.

Die snelweg ga ik natuurlijk niet nemen, hou ik mezelf voor. Ik blijf zoeken naar alternatieve routes, ik blijf zoeken naar avontuur.

En dat is nu net het verschil met het eerste deel van mijn reis. In het begin hoefde ik het avontuur niet te zoeken, het avontuur zocht mij op.

 

Maleisië

Het echte avontuur begon in Turkije

Van Turkije tot Kathmandu

Vanaf de Turkse grens tot en met Kathmandu was iedere dag anders. Je wist niet wat voor wegen, mensen of uitdagingen je tegen ging komen en of je een slaapplaats had voor de nacht en zo ja waar.

Alles was nieuw, van het prachtige Turkije tot het gastvrij Iran en het soms chaotisch ogende Pakistan.

Nu in zuid oost Azië vind je de McDonald’s en de Kentucky Fried chikken weer overal en geld kun je gewoon uit de muur halen.

Benzine is gewoon Shell of Q8 en je hoeft de benzine niet door een lap in je tank te laten lopen om staalsplinters tegen te houden.

 

Maleisië

Perfect asfalt in Maleisie

Ik bemerk somberheid bij mezelf

Nee de benzine is 100% goed….gadverdamme en ik bemerk wat somberheid bij mezelf. Maleisië is een prima land om door te reizen, begrijp me niet verkeerd maar het gaat net allemaal te gemakkelijk.

Zo peinzend neem ik, hunkerend naar meer avontuur, de eerste de beste afslag die ik tegenkom en besluit geen snelwegen meer te rijden.

Tijd om het avontuur zelf op te zoeken denk ik bij mezelf. Als ik na een kilometer of 50 over een strakke slingerende tweebaans weg rij begin ik weer wat vrolijker te worden.

Oké het is geen Pakistan waar ik rij en het avontuur vind je hier niet om de hoek maar het is tenminste fijn toeren en daar doe ik het voorlopig maar mee. Ik ben Thailand in ieder geval uit.

Deel 80: Maleisië kent nog een beetje avontuur

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.