Pakistan is een van de meest avontuurlijke landen van de hele reis die ik gemaakt heb. De prachtige maar o zo drukke steden en de magische woestijnen met alle prachtige mensen die er leven maken het een land uit 1001 nacht. Overdreven ? Nee zeker niet. Wie avontuur zoekt kan dat in Pakistan goed vinden.
Deel 1: Van Goldwing tot XT500
Pakistan
Ik besluit dat ik tot Islamabad samen wil rijden met de Belg om daarna weer alleen verder te gaan. Het was sowieso de bedoeling om deze trip alleen te maken dus mijn beslissing is logisch, ik wil weer alleen reizen.
De volgende ochtend wil Phillip kost wat kost eerst zijn motorfiets schoonmaken, dit is iets wat hij, tot mijn ergernis, met regelmaat doet.
Terwijl ik alles alweer opgebonden heb en klaar sta om te vertrekken staat hij met een tuinslang zijn Transalp schoon te maken.
Ik zie ook duidelijk de ergernis in de ogen van de oom die ons alleen maar zo snel mogelijk kwijt wil. Als Phillip eindelijk zijn motor heeft afgespoeld vertrekken we richt Peshawar.
Versierde vrachtauto in Pakistan
Redelijk gewend aan Azië
Als we weer verder rijden merken we dat Pakistan niet echt een verkeersveilig land is.
Zo komt mij op een tweebaansweg een vrachtwagen tegemoet die ingehaald wordt door een grote autobus, die op zijn beurt ook weer ingehaald wordt door een bus.
Ik kom uit de tegenovergesteld richting en moet de berm in om niet verpletterd te worden. Ik ben al redelijk gewend aan het verkeer in Azië en het overleven van dit soort situaties wordt snel gewoon. Het houdt je in ieder geval scherp.
De kleinere wegen in Pakistan zijn een waar genot om over te rijden. De bevolking ziet er over het algemeen prachtig woest uit maar iedereen is alleraardigst en ook hier vloeit de thee rijkelijk.
Lekker onderweg in Pakistan
Bont gekleurde vrachtwagens
Tijdens de diverse thee stops worden we door de lokale bewoners bekeken maar niet lastig gevallen. Soms grijpt de thee tent houder bij teveel belangstelling even in om te zorgen dat we ongestoord kunnen rusten en thee drinken.
Een enkele keer kunnen we in een onherbergzaam deel van Pakistan geen hotel vinden en slapen noodgedwongen op de vloer van een theehuis.
Er staan ook hier weer een heel stel bontgekleurde vrachtwagens voor het terras die ik van alle kanten bekijk en fotografeer.
De eigenaar komt trots naar mij toe waarop ik hem vertel dat ik zijn vrachtauto de mooiste vind die erbij staat. Die avond hebben we geloof ik niets hoeven te betalen, dat deed de vrachtwagenchauffeur.
Thee drinken onderweg
Met mijn bed tegen de deur.
Ergens onderweg in Pakistan raak ik mijn Belgische vriend kwijt en rijd ik weer een tijdje alleen. Als het donker begint te worden besluit ik te stoppen in Kohat, een klein plaatsje op 66 km afstand van Peshawar.
Ik vind een hotel wat eerder op een stal lijkt maar ik wil in het donker niet verder rijden. De motorfiets wordt in het hok van de receptie gezet er wordt een andere gast van zijn bed gelicht omdat men vindt dat ik zijn kamer moet hebben.
Ik leg mijn spullen in de kamer en wil de stad even in maar wordt tegen gehouden “is not safe for you alone” zegt de man.
Het is niet anders denk ik en ga die nacht vroeg slapen. Voor de zekerheid schuif ik mijn bed tegen de deur en kruip in mijn slaapzak. Reizen kan zeer oncomfortabel zijn maar dat weet je van te voren.
Een hotel in Kohat Pakistan
Ik overleef de nacht in Kohat en ben de volgende ochtend om half 6 wakker. Ik wil eigenlijk een bad nemen maar dat kan ik in dit hotel beter niet doen. De douche bestaat uit een smerige granieten bak waar van alles in rond kruipt en er komt koud water ergens uit de muur.
Dan maar geen douche denk ik maar ik heb er na 5 dagen reizen zonder bad wel behoefte aan. Ik pak mijn spullen weer in en rij rond een uur of 6 de poort van het hotel uit.
Na een tijdje zoeken kom ik uiteindelijk uit op de hoofdweg richting Peshawar. Ik heb op dat moment geen idee waar Phillip is maar dat maakt me niet zoveel uit, ik rij net zo goed alleen verder.
Phillip is op zich een prima kerel maar er zijn toch dingen waar ik me aan erger. Als je langer met iemand onderweg bent zijn er altijd dingen van de ander waar je je aan gaat ergeren.
Voor een korte trip van een paar weken ofzo is dat wel te doen maar als je langer onderweg gaat kan dat voor vervelende situaties zorgen.
Poseren met een Kalasjnikov
Verder richting Peshawar
Vriendschappen en relaties kunnen hierop stuk lopen en het plezier in het reizen kan hierdoor afnemen. Na een tijdje zoeken kom ik weer op de hoofdweg en zet koers richting Peshawar. Na een uur rijden zie ik Phillip langs de kant van de weg staan zwaaien.
De Belg heeft in een soort pension voor reizigers gelogeerd en heeft gewacht tot ik langs kwam. Ik stop en vertel hem van het afschuwelijk hotel waar ik gelogeerd heb. We drinken samen thee en ontbijten in het Pension waar zeer hartelijke mensen ons bedienen.
Na het eten poseren we nog voor een foto met een Kalasjnikov, of Ak 47 van Pakistaanse makelij. Bijna iedereen in de provincie Baluchistan loopt gewapend rond. Niet omdat het daar zo gevaarlijk is, het is eigenlijk meer een statussymbool.
De eigenaar van het pension heeft ook een AK47, van Pakistaanse makelij, en staat die met genoegen aan ons af voor een foto.
Belangstelling van de lokale bevolking
Altijd belangstelling tijdens de Thee
In Pakistan heb je namelijk vele kleine wapenfabriekjes die ieder wapen zonder problemen namaken. De Kalasjnikov, of AK47 is het meest geproduceerde wapen in dit gebied.
Zonder dat we het weten zijn we in het gebied beland waar zich veel wapenfabriekjes bevinden. De meest bekende plaats is zonder twijfel Darra. Deze plaats ligt dicht bij Peshawar en ik ga de plaats zeker bezoeken, alhoewel het gebied voor toeristen niet echt toegankelijk is.
Ik grap tegen Phillip dat een Ak 47 kopen mijn volgende doel is. Hij kijkt mij even verbaasd aan en zegt dat hij dan hetzelfde gaat doen om korting af te dwingen. We hebben er lol om en op dit soort momenten is gezelschap plezierig.
Na de thee rijden we weer met zijn tweeën verder en komen tegen het eind van de middag in Peshawar aan. Na enig zoeken vinden we een goedkoop hotel waar we de motoren op de binnenplaats kunnen zetten.
Pakistan is het land voor avontuur
We slapen in een slaapzaal tussen een aantal andere reizigers. De bedden staan in een langwerpige zaal bijna tegen elkaar aan geschoven. Het is duidelijk het laagste van het laagste waar we logeren maar het is wel zeer goedkoop en aangezien mijn reisbudget toch beperkt is komt dit uitstekend uit.
Het is niet echt hygiënisch dit soort slaap gelegenheden en dat merk ik als ik de volgend dag opsta. Ik heb verschillende beten van de bedbugs die in het matras leven, net als al de andere gasten. Het is de tol die je betaald voor goedkoop overnachten.
Maar ik kan ondertussen leven met de bedbugs en alle andere ongemakken van het reizen. Pakistan is wat dat betreft het land waar reizen het meest primitief kan zijn maar tegelijkertijd een garantie is voor avontuur.