De Yamaha XT500 had geen balans as zodat de motor als je stilstond bij een stoplicht een beetje stond te dansen. De eencilinder was ook niet echt comfortabel vanwege het kleine zadel, de brute vering en natuurlijk vanwege het ontbreken van een kuip en de eerder genoemde balansas.
Deel 1: Van Goldwing naar xt500
De Tenere was het vervolg
De 500 cc eencilinder van Yamaha was een motorfiets die ,ondanks zijn lage vermogen van 28 pk, toch vrij bruut was.
Het koppel van de 500 cc Yamaha was 39,2 nm bij 5500 tpm. Geen schokkende waardes maar het zat hem in de gas reactie.
De gas reactie was direct en dat was mede de oorzaak van de manier waar het mengsel de cilinder ingetrokken werd.
De eencilinder van Yamaha had slechts een carburateur tegen de veel geavanceerdere twee traps carburateur van de later XT550 en XT600.
De dubbele twee trap carburateur van de 550 cc eencilinder en XT600 maakte dat de motorfiets rustiger op het gas reageerde.
De 550 had meer vermogen
De XT550 had ook meer vermogen dan de 500. Met 38pk en een koppel van 44,2 nm bij 5000 tpm won de XT550 het ruimschoots van zijn kleinere broertje.
De later XT600 en de daarop volgende 600cc Ténéré kreeg maar liefst 44 pk mee en in sommige landen zelfs 46 pk.
Een op maat gemaakt 30 liter tank voor de 500 cc eencilinder
Actieradius telde ook mee
Zowel de XT550 als de XT600 en zeker de Tenere hadden een groot voordeel ten opzichte van de 500 cc en dat was de grotere benzine tank.
De 500 cc eencilinder had standaard een benzine tank met een inhoud van 8 liter waarvan 2 liter reserve was. Dit maakte dat je bij langere ritten van benzinepomp naar benzine pomp reed.
Maar de eencilinder was niet gemaakt voor lange ritten, het was een pure enduro motorfiets en met enduro rijden neem je niet teveel benzine mee.
De XT550 kon 11.4 liter benzine meenemen net als de latere XT600. Het latere Tenere model werd uitgerust met een benzinetank van maar liefst 28 liter.
Twee trap carburateur van de Tenere
Zoals gezegd had de Tenere net als zijn minder populaire broertje een dubbele carburateur.
Bij gewoon gas geven werd alleen de eerste trap opengetrokken en bij meer gas kwam daar het vacuüm deel bij.
Hierdoor reageerde de 600 cc eencilinder veel genuanceerder op het gas en ging hij zuiniger om met benzine.
Als je bij de 500 cc eencilinder het gas opentrok ging er in een keer een groot gat open waar mengsel door naar binnen stroomde.
Die plotselinge opening van de gaskraan zorgde voor de abrupte gasreactie.
Niet iedereen hield van de 500cc eencilinder
Veel berijders van de 500 cc zware eencilinder ervaarde de gasreactie als oncontroleerbaar. Maar er waren genoeg mensen die de Yamaha daar juist om roemde.
De XT600 had ook een balansas waardoor de motorfiets wat comfortabeler was dan zijn oudere 500 cc zware broertje.
De vering van zowel de XT550 als de XT600 was beter door het gebruik van monoshock en dat merkte je wel.
De wegligging van de 600 was duidelijk beter net als het gedrag in het terrein net als bij de latere XT660z
De Tenere in zijn element
Betere vering en dus beter in het terrein
Bovendien hadden beide opvolgers van de 500 veel langere veerwegen en dat merkte je wel.
Vooral op de meer onbegaanbare wegen kon je met de verbeterde vering van de XT600 meer snelheid maken. Door de monoshock bleef de motorfiets in het terrein beter te controleren dan de verouderde 500.
Je kon ook niet veel bagage meenemen aangezien je nou eenmaal geen Krauser koffers aan de 500 cc eencilinder kan hangen.
Ik ging dan ook regelmatig met mijn XT op pad met een paar afgedankte militaire tassen die ik over mijn zadel hing.
Een exemplaar uit de beroemde en beruchte Paris Dakar rally
Hoe simpeler hoe beter
Hoe simpelere hoe beter, dat was zo’n beetje mijn motto aan het worden nu ik met de eenvoudige eencilinder reed.
Het deerde mij ook niet dat de kruissnelheid rond de 90 km/uur lag, zodra ik op de XT stapte verdween al mijn haast.
Ik kon al rijdend relaxen en genieten van de omgeving, dat had ik met mijn Goldwing nog nooit zo meegemaakt.
Het maakte mij allemaal niets uit, de Yamaha was nou eenmaal een brute eigenwijze stamper met karakter.
Als je te snel bij een stoplicht weg wilde, wilde de XT nog wel eens voor een verassing kon zorgen.
De 500 cc van Yamaha is de meest ongecompliceerde motorfiets die er is en ooit zal zijn. Een eencilinder met twee kleppen en een carburateur, simpeler kan het niet.
De Tenere imponeerde
Qua vermogen stelde de eenpitter niet veel voor
De specs van de Yamaha waren simpel maar doeltreffend, zeker als je hem met een Honda Goldwing vergeleek.
De XT kon je ook nog wel eens verrassen. De Japanse eencilinder was geen motor die bulkte van vermogen.
Daar stond tegenover dat de eencilinder slechts 143 kilo woog, een stuk lichter dan de latere Yamaha xt660z.
Het lage gewicht maakte dat de motorfiets verrassend snel was en zijn berijder nogal eens kon verrassen.
Het gebeurde mij zeker in het begin nog wel eens dat het voorwiel de lucht in ging. Het resultaat was een spontane totaal ongecontroleerde wheelie maakte.
Een karaktervolle motorfiets
Ik deed het soms wispelturig gedrag van de 500 cc eenzitter af als karakter. Het af en toe niet willen starten van de machine deerde mij ook niet.
Als de XT soms botweg weigerde aan te slaan, dan liet ik motorfiets gewoon even staan. Geduld moest je hebben met de “karakter” volle eencilinder.
Met mijn 500 (zoals hij meestal onder insiders werd genoemd) maakte ik ook trips naar de Pyreneeën en Spanje. Ik miste het vermogen van de absoluut niet, ik genoot van de eenvoud van de XT.
Het rally model van Yamaha’s eencilinder
Het ging minder hard dan de Goldwing
Het ging allemaal minder hard dan een 1000 cc viercilinder en dus nam je vooral secundaire wegen en bijna geen snelwegen.
En daar was de XT nou juist prima voor geschikt. Het maakte ook niet uit wat de kwaliteit van de weg was. Ik was ondertussen ook gewent aan het onverhard rijden.
Mijn bagage bestond uit twee tassen die aan de zijkant van de motor bungelde.
Een rolletje achter op bevatte mijn tent en slaapzak, over eenvoud gesproken.
Ik vond de Tenere wel erg mooi
Met de 500cc eencilinder toerde ik met hooguit 90 km/uur over de route de napoleon, ik had het onthaasten ontdekt.
Ik had de Yamaha xt600z Ténéré al een paar keer gezien in de showroom en op de weg en ik vond hem wel mooi.
Het bullige uiterlijk door zijn grote tank, het brede voorspatbord en de hoge vering gaven hem een stoer voorkomen.
De kleurstelling waarin de Tenere geleverd kon worden spraken mij ook aan. Er waren twee kleuren, wit met rode streep en blauw met geel.
Vooral het blauw met geel vond ik erg mooi. Maar de Tenere was niet zo eenvoudig als mijn vijhondertje, zoals ik de XT liefkozend noemde. De XT600 had een dubbele carburateur, waar mijn 500 een enkele had.
Het eencilinder blok was net als de XT550 voorzien van een balansas wat de motorfiets minder bruut maakte als mijn vijfhonderdje.
Verschillende Paris Dakar exemplaren tijdens een Tenere treffen in Zwitserland
Maar mooi was de Ténéré wel
Vier kleppen tegen over 2 en natuurlijk de elektronische ontsteking. Vooral de elektronische ontsteking maakte dat ik niet positief tegenover de Yamaha
Tenere stond, want wat doe je als dat ding kapot gaat. Nee ik hield het bij de eenvoud van het 500cc model.
Ik heb wel eens een overlopende carburateur gehad met de 500 en dat was simpel op te lossen.
Je kon namelijk de vlotterbak gemakkelijk los maken terwijl de carburateur gemonteerd zat. Ik had al gezien dat dat met de Yamaha Tenere nooit kon lukken.
Bij de Tenere zat alles namelijk veel dichter op elkaar gemonteerd dan bij de 500. Maar mooi was de Tenere wel.
Deel 4: De aanschaf van mijn eerste Tenere
[bol_product_links block_id=”bol_544e527c68a4a_selected-products” products=”1001004002230724″ name=”XT500″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”500″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]