18: Turkije is het land van de mooie landschappen

Turkije bevalt tot nu toe prima als reisland. De bevolking is vriendelijk, de wegen zijn redelijk en de prijzen zijn laag. Istanbul was een prachtige ervaring maar Turkije is meer dan alleen Istanbul. Het landschap van Turkije is indrukwekkend en uitnodigend maar het mooiste moet nog komen. Ik voel me op een Turkije vakantie.

Cappadocië

Ik wil dit sprookjesachtige landschap grondig in mij opnemen. Het wordt een van de hoogtepunten van mijn reis. Dat voel ik gewoon door heel mijn lijf.

Die avond voeg ik mij tussen de moderne hippies van deze tijd. Deze zitten bij de verschillende restaurantjes en theehuizen in Göreme.

Ik ben bijna 40 en de meeste mensen om mij heen lijken begin 20. Ik voel het grote verschil terwijl ik luister naar wat er besproken wordt.

De volgende dag wacht mij de schoonheid van Cappadocië en dat is niet verkeerd ingeschat.

 

Tenere

De Ténéré onderaan een tufsteen sculptuur.

 De schoonheid van Cappadocië overweldigend

Ik sta de volgende vroeg op om voldoende tijd te hebben om dit geweldige landschap te bekijken. Ik haal al mijn bagage van de motorfiets af om lekker relaxt door het prachtige Cappadocië te kunnen rond toeren.

De schoonheid van het landschap is overweldigend. Ik blijf er tot nu toe bij dat ik de juiste keuze heb gemaakt om een jaar op reis te gaan.

Een jaar met een motorfiets op pad en dan uiteindelijk je reis beëindigen als je in Australië staat met je eigen motorfiets is natuurlijk geweldig.

Maar nu ik in Cappadocië ben hou ik even vakantie en ja vakantie houden tijdens een lange reis is heel normaal want reizen is soms zwaar. Hieronder foto’s Cappadocië

 

Turkije

Interieur van een grotwoning

Turkije

Tufsteen formaties in Cappadocië 

Relaxt door een sprookjes landschap toeren.

Zonder bagage rondrijden door dit geweldige landschap is een waar genot. Overal zijn theehuizen en restaurantjes in dit gebied met over het algemeen vriendelijke gastvrije mensen.

Ik zeg bewust over het algemeen want er zit zo nu en dan ook nog een wat minder vriendelijke tapijt winkel eigenaar tussen die mij met thee zijn winkel binnen lokt. Ik accepteer de thee maar heb al snel door dat ik in een ” val” gelokt ben.

De man van de tapijt winkel is behoorlijk onvriendelijk tegen mij als ik zonder tapijt weg wil gaan.

Ik laat mij thee staan en zeg in het engels dat ik hier niet van gediend ben. Ik loop te winkel uit en stap weer op mijn motorfiets. Gelukkig is niet heel Turkije zo denk ik en rij weg.

 

Koerdistan

Prachtige gebieden in Koerdistan om doorheen te rijden

 Geen snelwegen in Turkije

Na 3 dagen rond te hebben gereden in Cappadocië wordt het weer tijd om verder te gaan. Mijn volgende doel in Turkije is de zwarte zee. Ik steek Turkije dwars door en vermijd de grote plaatsen en snelwegen.

De Ténéré doet het goed maar gaat komt af en toe met moeite boven de 5000 toeren uit. Niet dat dit echt nodig is, wat ik rij toch niet veel harder dan 90, het is alleen hinderlijk als je even snel moet inhalen.

Nu zijn de wegen waar ik op rij niet druk en is inhalen ook niet vaak nodig maar hinderlijk is het gesputter af en toe wel. Ik heb het idee dat de motor te rijk staat afgesteld en ik overweeg om ergens een kleiner sproeier te monteren.

Het sputteren bij hogere toeren zou te wijten kunnen zijn aan een te rijk mengsel. Met een kleiner sproeier en het anders afstellen van de vlotter kan het probleem verholpen zijn, denk ik.

 

Thee in Turkije

Overal wordt je uitgenodigd voor thee en eten

 De thee vloeit weer rijkelijk in Turkije.

Buiten parkeren is geen optie Ik denk er niet verder over na en stuur de Ténéré, genietend van het mooie landschap verder richting zwarte zee.

Ik stop regelmatig om thee te drinken en een beetje met de lokale bevolking te kletsen. Ik heb het idee dat ik overal dezelfde thee krijg. Niet dat dat wat uitmaakt maar het valt op.

In Nederland kan je verschillende soorten thee krijgen maar daar lijken ze hier niet aan te doen.

Ik overnacht in een klein plaatsje, Amasya genaamd. Ik zoek een pension en weet de motor weer ergens op een binnenplaats te parkeren. Onbewaakt buiten laten staan is voor mij geen optie.

Na enig onderhandelen komen we tot een acceptabel prijs voor een overnachting en ik krijg mijn kamer toegewezen.

Die middag is het thee drinken op de binnenplaats van het pensioen en daar kom ik Bert Smets tegen, een verslaggever van de Volkskrant.

 

Turkije

Zomaar een straatje in het Turkse plaatsje

We zitten al in het land van de Koerden

Bert Smets is samen met zijn vrouw op reis door Turkije en logeert ook in het pensioen. We raken in gesprek en besluiten de volgende dag samen het plaatsje en de omgeving te gaan verkennen.

Zo pratend over elkaars werk en politiek wandelen we door het schilderachtige plaatsje. De bevolking is weer even vriendelijk als altijd.  De thee vloeit rijkelijk, zoals dat gaat in Turkije. We zitten al in PKK gebied volgens mijn gezelschap.

We bezoeken de graftombes die voor vroegere koningen in de massieve rotsen zijn uitgehakt, de moskee en andere historische delen van Amasya. Amasya is van grote historische waarde.

De stad telt een groot aantal waardevolle historische gebouwen, waaronder de Ferhat-aquaduct, de 13e eeuwse Seljuk Burmali moskee, het 14e eeuwse Ilkhan Bimarhane ziekenhuis, de graftombe van de 15e eeuwse Pir Ilyas en de moskee van Yildirim Beyazit.

 

Turkse kinderen

Kinderen spelen met klappertjes in de Amazya

 Koers naar Trabzon

Amasya is gevoelig gelegen voor aardbeving. In 1939 werd een groot deel van de gebouwen beschadigd. Op een avond worden we opgeschrikt door geknal. Ik zit nog lang niet in PKK gebied maar ik schrik wel.

Het valt allemaal mee, buiten zijn kinderen bezig met onschuldig vuurwerk. Met een steen slaan ze op een soort klappertjes waardoor deze mooi knallen.

Tja kinderen. Na 3 dagen Amasya te hebben verkend wordt het weer tijd om verder te gaan.

Ik neem afscheid van mijn nieuwe vrienden en zet koers naar de Trabson aan de zwarte zee. Ik ben voorlopig nog bezig met Turkije maar Iran lonkt. Ik ben in ieder geval op de juiste koers.

 

Turks landschap

Het woesten Turkse landschap

Koerden willen een eigen staat

Ik zet koers richting Samsun, een plaats aan de zwarte zee. Ik begin nu langzaam in het gebied te komen waar de PKK in Turkije actief is en ben dus op mijn hoede.

Ik denk niet dat ik als reiziger iets te vrezen heb van de PKK maar je weet maar nooit.

Ik probeer in ieder geval het reizen in het donker te vermijden. De PKK staat voor “Kurdistan workers party”. Ik heb mij voor mijn reis wel proberen te verdiepen in de pkk history  maar het is lastig om de juiste informatie te vinden.

De Turken noemen de PKK een terroristische organisatie, terwijl de Koerden zichzelf vrijheidsstrijders noemen. Wat ik wel weet is dat Koerden onafhankelijk willen worden en een eigen staat willen net als de Koerden in Irak en de Koerden in Syrie.

 

PKK

Plaatselijk verkeer in Turkije

De herkomst van de Koerden is onduidelijk.

De Koerden wonen onder andere in Turkije, Syrië, Irak, Iran en in de vroegere Sovjet-Unie. Het is een van de volkeren die een eigen taal en cultuur hebben, maar geen eigen staat.

In Irak hebben de Koerden, na de val van het regime van Saddam Hoessein, vergaande autonomie verworven.

Aan het begin van de 20e eeuw, toen het Ottomaanse Rijk werd opgedeeld, was in het Verdrag van Sèvres (1920) autonomie voor de Koerden voorzien, met de mogelijkheid tot onafhankelijkheid na enkele jaren.

Hiervan is niets terechtgekomen, door de opstand van Turkse patriotten onder leiding van Atatürk waardoor het verdrag nooit rechtsgeldig werd.

De Vrede van Lausanne

De Vrede van Lausanne in 1923, die de grenzen van het moderne Turkije vastlegde, repte met geen woord over de Koerden.

De herkomst van de Koerden is niet geheel duidelijk, mogelijk zijn zij ook verwant aan de Meden uit de Oudheid. Hun taal, het Koerdisch, is een Indo-Iraanse taal, net als het Perzisch.

Ik begeef mij door een dun bevolkt gebied en kom dus lange tijd geen plaatsen tegen waar ik kan overnachten.

Er zijn wel dorpen maar of ik hier een hotel vindt ? Kamperen vind ik in dit gebied niet verantwoord en dus blijf ik zolang mogelijk doorrijden. Het duurt dan ook niet lang of het begint donker en vooral koud te worden.

 

PKK

Woningen in oost Turkije

 De Ténéré kan in een school staan.

Ik rij op een gegeven moment door een donker bosrijk gebied waar, volgens de lokale bevolking, de PKK actief zou zijn. Ik zie wel wat schimmen bewegen in de bossen maar dat kan ook mijn verbeelding zijn.

Ik kom uiteindelijk in het donker aan in een klein plaatsje met een hotel. De motor kan in de lokale school gestalt worden. In het hotel ontmoet ik een stel mannen en een vrouw die op doorreis zijn.

Het zijn zakenmensen en ze handelen in stoffen. De vrouw in het gezelschap spreekt redelijk Engels zodat er een behoorlijk gesprek mogelijk is.

Het gesprek gaat over wat mij beweegt om te reizen, politiek (PKK) en de handel is stoffen.

Politie in burger controleert mij

De thee vloeit weer rijkelijk en de sfeer is ontspannen, totdat er een stuk of 4 mannen met automatische wapens binnenkomen. Het blijkt politie in burger te zijn en iedereen wordt gecontroleerd.

Ik moet mijn paspoort laten zien en verschillende vragen beantwoorden over wat ik doe in dit gebied en waar ik naar toe ga . Als ik zeg dat ik onderweg ben naar Iran wordt er schamper gelachen.

“Iran is gevaarlijk, daar moet je niet naar toe gaan” , zo wordt ik gewaarschuwd. Waar heb ik dit vaker gehoord denk ik.

Ik grijns een beetje en pak mijn paspoort weer aan. De Turkse dame lijkt onder de indruk van mijn koelbloedigheid en wil met mij trouwen in Nederland maar voorlopig zitten we nog in Turkije.

19 : 100.000 km met een Ténéré

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.