10: Rijexamen doen leek zo makkelijk

Het was 1978 en ik moest in militaire dienst. Ik had geen problemen met mijn diensttijd, ik was blij met de afwisseling en het feit dat ik niet de hele dag bij mijn ouders in huis zat. Waar ik wel een beetje mee zat was mijn rijexamen want precies in de eerste week van mijn diensttijd moest ik afrijden.

Deel 1: De brommer tijd kwam er aan

Ik mocht rijexamen gaan doen

Dolgelukkig was ik toen ik hoorde dat mijn commandant mij in de gelegenheid stelde mijn rijexamen te gaan doen.

De eerste week in militaire dienst bracht de nieuwe lichting door in het bos. We zaten op een zogenaamd oefenbivak maar ik mocht een paar dagen weg.

Het was in de eerste week van mijn diensttijd dus bijzonder was het wel.

in mijn gedachte ging ik de week erop al op de motorfiets naar de kazerne in Schalkhaar want ik ging er van uit dat ik in een keer zou slagen voor het rijexamen.

Optimistisch over het rijexamen

Ik werd hoogst persoonlijk door de sergeant Majoor naar een station gebracht en nam de trein naar huis.

De volgende dag ging ik goed voorbereid met mijn motorfiets met  het voorlopig rijbewijs richting het CBR in Rijswijk.

Ik was zeer optimistisch over het rijexamen en was ervan overtuigd dat ik in een keer zou slagen.

voorlopig rijbewijs

Voorbeeld van een proefrijbewijs

Rijden ging foutloos.

Ik had flink geoefend op het rijden en de theorie vond ik makkelijk dus dat zat wel goed dacht ik.

Ik was natuurlijk overmoedig en dacht dat ik er als was maar de realiteit was anders.

Het rijden ging zoals ik verwachte uitstekend. De instructeur die achter mij reed gaf regelmatig instructies.

De instructies gingen over de  richting die ik op moest gaan. Ik deed alles zoals ik dat ook deed als ik zelfstandig reed en dat was voldoen.

Een voorlopig rijbewijs op een Kawasaki 1300

Als ik er nu over nadenk blijf ik het vreemd vinden dat er toen geen les werd gegeven. Motorrijden moest je jezelf maar aanleren, zo ging dat in die tijd.

Als kersverse motorrijer met een voorlopig rijbewijs kon je als onervaren motorrijder kon je iedere motorfiets kopen die je wilde.

Het rijden ging volgens de instructeur foutloos en daar was ik dan ook in een keer voor geslaagd.

Maar ja wat wil je. De examinator reed een heel stuk achter je en riep af en toe waar je heen moest.

Je moest er tijdens het examen voor zorgen dat je niet teveel gas gaf. Als de examinator je niet meer zag was je gezakt.

Ik was blij met mijn rijbewijs

De theorie was een ander verhaal, daar had ik me behoorlijk in vergist en daar zakte ik dan ook de eerste keer voor.

Toen ik weer terug kwam op het militaire bivak moest ik tijdens een appèl naar voren komen.

Voor de gehele Compagnie moest ik vertellen wat het resultaat was. Het was niet anders dacht ik en ging voor de herkansing.

De keer daarop slaagde ik. Ik had geen idee of mijn ouders blij waren met het feit dat ik mijn motorrijbewijs haalde maar ik was dat wel.

Ik werd boordschutter

Ik was ondertussen voor een boordschutters opleiding tijdelijk naar Eindhoven overgeplaatst en ik wilde perse met de motor naar mijn onderdeel.

Mijn moeder vroeg mij nog of ik niet beter met een BMW motorfiets kon rijden. Mijn ouders begrepen niet veel van motorfietsen zo bleek wel weer.

Ik had twee dagen mijn rijbewijs en ging in het donker van Den Haag naar Eindhoven.

Ik wist weinig van de techniek van motorfietsen

Mijn eerste grote rit

Mijn moeder trachtte mij nog over te halen om vooral met de trein te gaan maar ik weigerde.

Ik had een motorfiets en een rijbewijs en mijn vrijheid lonkte als nooit tevoren.

Ik beloofde wel te bellen als ik aangekomen was. De rit verliep, zoals ik er toen tegen aan keek vlekkeloos. Als ik er nu aan terug denk weet ik dat het toch anders zat.

Ik zet veel te dicht op mijn voorgangers en haalde in op plaatsen waar het eigenlijk niet kon.

Maar volgens mijn inschatting ging het allemaal prima. Ik overleefde de eerste “lange afstandsrit” en voelde mijn direct verslingert aan mijn tweewieler.

Ik overleefde de rit.

Er was in die tijd veel minder verkeerscontrole en het programma wegmisbruikers bestond ook nog niet dus niemand wees mij op mijn rijgedrag.

Niet dat ik als een idioot reed op mijn motorfiets of echt domme dingen deed maar het ontbrak mij duidelijk aan ervaring.

Mijn voorlopig rijbewijs was ingeruild voor een echte en dat zal iedereen weten ook.

Ik overleefde de eerste langere rit en besefte eigenlijk niet wat ik allemaal verkeerd had gedaan maar het deerde niet.

Ik had mijn eerste echt grote rit gemaakt op mijn motorfiets. Al stelde ‘s-Gravenhage Eindhoven natuurlijk niets voor natuurlijk.  Voor mij was het een wereldreis en ik was er trots op.

Rijexamen

Ik wist niet eens wat hoeveel lucht er in mijn banden moest

Van de techniek wist ik niets

Ik had dan wel mijn rijbewijs maar van de techniek wist ik nog niets. Oke, ik wist ongeveer hoe een motorfiets werkte maar dat was dan ook alles.

Hoe ik zelf onderhoud moest uitvoeren of olie moest peilen was mij onbekend.

Iemand vertelde mij dat ik speciale motorfiets olie moet gebruiken en ik geloofde dat. Hoe ik olie moest pijlen en waar de peilstok zat wist ik in het begin ook niet.

Laat staan dat ik iets wist van motorfiets onderdelen en waar ik die vandaan haalde. Een motorfiets was voor mij een soort tovenarij want sleutelen durfde ik niet.

Maar ik had mijn rijbewijs en ik vond mijn vrijheid. Het voorlopig rijbewijs werd door mijn moeder bewaard, ik wilde het liever ritueel verbranden.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.